Ik ben als lichting 86-5 opgeroepen voor de militaire dienstplicht. Na een opleiding van 4 maanden bij de verbindingsdienst in Ede en de vrachtwagen opleiding bij de PIROC in Veldhoven kwam ik paraat bij de 102 Hrstcie in Nieuw Milligen. Ik was derde echelon radiohersteller EZB. Op de PIROC hadden we de rijopleiding gehad met de DAF YA4440. Bij de parate club waren er nog twee DAF YA314 toolset in gebruik. De EZB radio verbruikte zoveel elektriciteit dat de YA4440 toolset niet voldeed. De bedrading was blijkbaar uitgebrand. Dus de sergeant wegtransport zorgde voor een aanvullende rijtest op de YA314. Een middagje rijden en dan moest je het maar weten.
Binnen enkele weken gingen we op oefening Wintex naar Duitsland. De herstelcompagnie ging daar steun verlenen aan beide partijen in de oefening. We waren NONEX (geen deel van een van de partijen). Het verplaatsen ging niet per colonne. We mochten op eigen houtje de route afleggen zolang we elkaar maar niet inhaalden.
’s Ochtends vroeg zouden we vertrekken. Het was erg koud. De YA314 heeft geen kachel aan boord. Dus met allemaal extra kleding ging ik en mijn bijrijder naar de vrachtwagen. Iemand had de vrachtwagen al gestart zodat de motor warm draaide. Op een gegeven moment vertrok het detachement. De soldaten in de LARO’s en YA4440’s zaten lekker warm met de kachel aan. En wij als twee Eskimo’s in de oude bak.
De reis ging best voorspoedig. De oude bak hield de rest redelijk bij. Zo reden we Duitsland in en kwamen op wegen waar het ijs aan de bomen hing. Het was echt winter hier. Het vroor hier flink.
Op een gegeven moment begon de motor te knallen. We dachten nou daar gaan we dan. Oliedruk weg. Geen vermogen meer. We stuurden de YA314 naar de kant van de weg. Zoals ons geleerd was het gele vlaggetje achter aan de truck geknoopt en wachten op de bezemwagen.
Onze compagnie had twee YB616 takelwagens in het detachement. De eerste stopte voor ons, en de tweede achter ons. “Zo mannen, wat is het probleem” vroeg de chauffeur. Ik denk dat de motor stuk is en vertelde over het knallen. Ondertussen stapte de bijrijder van de takelwagen in onze truck. En ineens startte hij onze truck. “Hoe kan dat nou?” vroeg ik. Je hebt je tank leeggereden was het antwoord. Maar de brandstofmeter geeft nog vol aan. Blijkbaar heeft de YA314 twee brandstoftanks en moet je behalve de kraan ook de schakelaar op de juiste tank zetten. Bij ons stond de schakelaar dus op de verkeerde tank. Dat was tijdens de instructiemiddag niet aan bod gekomen. We konden weer verder en onze oude bak bracht ons veilig naar de oefenlocatie.
De oefening en de terugreis verliepen voorspoedig.
Bij aankomst op de kazerne ontdekten we een pluspunt van onze oude bak. De YA314 reed nog op benzine. Alle voertuigen op diesel verdrongen zich bij de enige dieselpomp bij de kazerne. We plaatsten de YA314 precies tussen twee benzinepompen. Mijn bijrijder tankte de rechtertank af en ik de linker. Binnen een no time zaten beide tanks vol en konden we het voertuig op de plaat neerzetten. Wij waren klaar. De chauffeur van de laatste dieselwagen was pas enkele uren later klaar met aftanken.
Dpl Sld Henk Boons
