Ik was een kind van 9 à 10 jaar oud en deze Cuba crises (oktober1962) kwam erg dichtbij toen mijn vader blokhoofd van de B.B. (Bescherming Bevolking) werd in Goirle. Een dorp van toen ongeveer 10.000 inwoners, gelegen tussen Tilburg en de Belgische grens. Deze Cuba crises maakte me erg bang. Deze angst was bij mij erg groot en domineerde mijn leven destijds.

Dit werd nog meer aangewakkerd toen mijn vader een zwarte bakelieten telefoon, zonder draaischijf, op zijn bureau kreeg die met een grote batterij verbonden was. Of deze radiografisch verbonden was of anderszins weet ik niet. Deze moest dienstdoen, ook als de (lokale) elektriciteit/telefoonverkeer uitviel, om alle blokhoofden van de B.B. (Bescherming Bevolking) te waarschuwen om in actie te komen.  Af en toe ging deze telefoon als oefening. Nog nooit zo’n hard en angstaanjagend gerinkel gehoord.

Daarbij werd er in ons dorp ‘Vrouwen één op vijf’ opgericht waarbij mijn moeder één van de mede-initiatiefnemers was met andere vrouwen uit het dorp. Of dit een burgerinitiatief was of van de Gemeente, weet ik helaas niet.

‘Vrouwen één op vijf’ hield in om vijf (huis)vrouwen te informeren over wat te doen bij oorlog om thuis een veilige situatie/schuilplaats te creëren met voldoende proviand, draagbare radio, voldoende kaarsen, lucifers etc. Één van de vijf vrouwen die voorgelicht werden omtrent de oorlogsdreiging en maatregelen moesten deze informatie doorgeven aan weer vijf andere (huis)vrouwen, om zo snel mogelijk deze informatie te verspreiden in het dorp.

Mijn vader stelde ons gezin een beetje gerust om te zeggen dat wij als gezin in een soort van schuilkelder onder het gemeentehuis terecht konden als deze crises zou uitbreiden met het eventuele vallen van een kernbom omdat hij blokhoofd van de plaatselijk B.B. was.

Er werden wekelijks B.B.-oefeningen gehouden in de plaatselijke huishoudschool met of zonder ondersteuning van de brandweer. Het leren doven van (fosfor-)branden, het ontruimen van hoge gebouwen van (gewonde) bewoners door ladder stellages die tegen de gevel werden gebouwd die als lift moest dienstdoen. Ik was één van de ’kinderen’ die werden gered uit dit 3 verdiepingen bestaande gebouw. Als kind zag ik dat alle ‘redderden’ (huisvaders) de taken serieus namen en vertrouwde hen volledig als ik via deze stellage, horizontaal liggend, op een brancard naar beneden werd getransporteerd. De meest B.B.-ers waren tevens ook gediplomeerde E.H.B.O-ers.

Soms liep het fout toen een voor de sloop leegstaand en gereedgemaakte huis voor ongehuwde moeders als B.B.-oefenproject werd gebruikt met een groot vuur op de oprit. Alle “B.B.-registers” werden opengetrokken. Ook hier was ik als 9-jarige bij. Er was vergeten om de buurtbewoners en hulpverleningsinstanties in de regio te waarschuwen. Deze B.B.-oefening liep uit tot uit een totale consternatie van  buurtbewoners in grote paniek en met aanstuivende hulpverleners uit de buurt.

Het was een angstige tijd die zich in 2022/23 in verband met de oorlog in de Ukraine helaas weer herhaald.