In september 1976 ben ik opgeroepen voor mijn dienstplicht bij de Koninklijke Marine. Ik werd opgeleid tot reserveofficier Zeedienst en heb een jaar gevaren bij de Mijnendienst, grotendeels in een multinationale vlooteenheid van de NAVO. We oefenden zeer regelmatig in West-Europese wateren met elkaar, hetgeen de samenwerking tussen de verschillende nationale vlooteenheden uiteraard ten goede kwam. Een belangrijk onderdeel van de operationele samenwerking waren de (geheime) signalen die we onderling tussen de schepen uitwisselden om gecoördineerd te kunnen werken. Zo kwamen we op enig moment vanuit Kiel de Oostzee opvaren, met als bestemming Neustadt, net tegen de grens met Oost Duitsland aan. Zodra we de internationale wateren hadden bereikt sloten zich twee Oost-Duitse mijnvegers aan, achter ons in kiellinie varend verband van 6 mijnenvegers. Onderweg moest er uiteraard geoefend worden, in dit geval met het tegelijkertijd uitvoeren van allerhande soorten manoeuvres, die via de radio met geheime signalen werden aangegeven. Zo moesten we bijvoorbeeld allemaal tegelijk een bocht van 90 graden naar stuurboord maken, waardoor we precies naast elkaar zouden komen te varen. Dit ging in de praktijk vaak niet vlekkeloos en moet er af en toe wat chaotisch hebben uitgezien. Maar wie schetst onze verbazing dat de enige schepen die het perfect uitvoerden de Oost-Duitsers waren! Ondanks de geheime signalen wisten zij alles precies goed te volgen. So much voor geheimen voor de traditionele vijand in de Koude Oorlog….