ZauCie bij de Parate Hap

Geschreven door:

Evert Prast

Hij moest wel militair zijn maar was vooral een sympathieke maar afstandelijke I.C.-verpleegkundige, een operatieassistent. Het aangeleerde begrip gewondennest tekende de ernstige situatie waarvoor we door hem werden opgeleid als “Villers” van 64-4, het jaar en kwartaal waarin we waren opgeroepen. Leidinggevenden zouden we worden bij een ziekenautocompagnie bij de parate troepen. We moesten dus alles weten over het werken in een veldhospitaal met de scherpe Kocher en de ringzaag en kromme naald en steriele draad. ‘s Avonds was het meer de vlamlengte van een scheet die een van ons in zijn nest moest laten dat ons interesseerde.

Iets verderop werden pas opgeroepen artsen opgeleid: een batterij ongeregeld tijdens de les marcheren. Het stelde ons gerust: de hospikken blijken eigenzinnige maar loyale soldaten. Dat bleek zo toen we een half jaar later de Parate Hap gingen aanvullen. Een andere wereld voor iedereen op een enorm kazerneterrein met vredelievend rivaliserende onderdelen: allerlei gespecialiseerde compagnieën van hetzelfde bataljon: Stoters, Jerrycan-sjouwers, Atjeristen en nog meer. Dat kon gelegerd zijn in Nederland – zoals in mijn geval – maar ook in Duitsland – zoals het lot was van mijn billenmaat tijdens de opleiding: degene met wie je de twee helften van een puptent deelde tijdens nachtelijke oefeningen. Later, weer burgers en vaders, zijn we tot zijn te vroege dood de beste vrienden gebleven.

Ik kreeg niet alleen een opleiding tot chauffeur van een jeep of ziekenbak – 1-tonner met 4 ligplaatsen – maar ook een cursus in Breda tot ABC-specialist; later NBC genoemd, met de N van nucleair. Ik was dus een halve operatieassistent, onderhoudsmonteur en leraar om soldaten te wijzen op hoe te handelen tijdens een atoomoorlog, chemische- of biologische aanval.

Ga daar maar aan staan! Mijn les aan de compagnie daarover gaf ik dan ook op de hei, met mooi weer. Ik liet rondom de omgeving afzetten met rood-wit lint waaraan driehoekige bordjes werden gehangen om dolende burgers te waarschuwen dat er stralingsgevaar was. In alle rust in het zonnetje vroeg ik eerst waarom iedereen gymschoenen had: niet alleen om te sporten in overal maar ook om heel hard te kunnen rennen als de bom zou vallen!!

Een demonstratie van een jeep, met twee paar heel grote stalen veren achterop om twee brancards te dragen van en naar een gewondennest, was vooral bedoeld om de nieuwste Villers af te knijpen met een ritje als “gewonden” door de glooiende heide vol kuilen.

Elk koude-oorlogsjaar, dus ook in 1965, werd onze ZiekenAutoCompagnie gevraagd om te helpen bij het vervoer van bedlegerige burgers naar de Henry Dunant, de vakantieboot van het Rode Kruis. Vanuit heel Nederland mochten we ze ophalen: van 4-hoog-achter in de Jordaan tot het hart van Vlissingen, Maastricht, Den Helder en Groningen. Ook voor dezelfde soort vakantiegangers van De Zonnebloem naar kloosters. Hoe zinvol kan je militaire dienst zijn!! Op het eind van het kalenderjaar moest nog wat benzine worden op gereden. Samen een uiterst waardevolle manier om de weg te leren kennen in Nederland. Tot op de dag van vandaag nog nuttig. Net als toen, voor als de oorlog echt zou uitbreken.

Eens reden we met een peloton ziekenbakken door Urk. Ik zag een loods waar netten werden geboet. We stopten tot een lange groene rij en ik vroeg om een paar kapotte stukken net en dobbers. We hadden immers met Oud en Nieuw een paraat weekend – zoals altijd in de Koude Oorlog om de twee weken. Een van de ziekenbakken werd ermee vol geladen en het werd een enorm gezellige jaarwisseling. De kaptein bleek dat om 03.00 uur niet te waarderen en voor de zoveelste keer had ik geen vrij weekend daarna. Mijn insubordinaire omgang met “gewone” soldaten werd niet gewaardeerd net als ander kattenkwaad in mijn diensttijd bij de Parate Hap. De dreiging van een Koude Oorlog werd immers door dienstplichtigen niet ervaren.

Wèl toen ik jaren later mee liep in een onafzienbare stroom mensen die door Den Haag schuifelden tijdens de Ban De Bom demonstratie! Nòg zie ik de prent van Opland voor mij die als logo werd gebruikt. Het was een stap te ver om de atoombom hier te herbergen.

Verhalen

Een paar dagen na mijn eindexamen

Begin juli 1954 moest ik me melden in Nijmegen. Ik dacht helikopterpiloot te worden. Daarom dacht ik de Koninklijke Luchtmacht zit op mij te wachten. Niet dus. Infanterie-opleiding rond Nijmegen, schuttersputjes graven, gamellen schoonmaken na de maaltijden in de...

De belevingen van een marinier

Gouden Leeuw Verhaaltje uit "De belevingen van een marinier" Gedurende mijn tijd bij het Korps Mariniers van 1980-1984 ben ik een tijdje chauffeur 'kopstukken' geweest. Ik was geplaatst in Marine Kazerne Den Haag ofwel MKDG. Het was een mooie tijd. Ik had een gele...

De Koude Oorlog herbeleven; van toen naar nu.

Mijn diensttijd was bij de Koninklijke Luchtvaart, van 1975 tot in 1977. Uiteindelijk gewond uit de dienst gegaan. Tijdens een drukke burgercarriere in 2000 volledig overspannen geraakt. Als therapie ben ik me o.a. gaan bezig houden met de erkenning van de Koude...

Nare tijd in Seedorf: lichting 84-5

Bij deze een vervolg op mijn vorig stuk over mijn diensttijd van de lichting 84-5. Zoals al eerder vermeld hadden we een kapitein van Loon in Seedorf die ik gigantisch heb lopen kloten tijdens mijn diensttijd. Dat ik nooit bevorderd ben was ook nooit mijn...

Helmut het spook

In 1980 kon je geconfronteerd worden met Helmut. Helmut was een gesneuvelde Duitse soldaat die op de vliegbasis doodgeschoten was. Je kon hem tegenkomen als je op patrouille was. Hij rammelde met zijn kettingen en kwam van een heuvel op je afgerend. Ik heb hem...

Wat een waardeloze diensttijd

Ik moest verplicht opkomen in de lichting 84-5 bij de 42 pantserinfanterie Limburgse jagers. Na 4 maanden een vervelende tijd te hebben gehad in Oirschot, waar de opleiding plaatsvond met dank aan sgt Reids, moesten wij de laatste 10 maanden naar Seedorf. De...

Technische Specialisten in Koude Oorlog 1975 opleiding

In 1975 kwam ik op als Technisch Specialist Haarlem Ripperda Kazerne Haarlem. Ik had getekend voor 4 jaar bij de Koninklijke Landmacht. Opleiding in Haarlem 2 maanden militairen vorming, 2 maanden rijopleiding, 2 maanden kaderopleiding, In 1975 Haarlem rolde de...

Vluchtschepen

In de veerhaven van Numansdorp hebben tijdens de Koude Oorlog een tweetal schepen paraat gelegen om te vluchten vanuit Nederland ten tijde van een mogelijke inval (Er was toen nog een open verbinding naar zee). Dit waren de schepen Willem 1 en Willem 2, later zijn...

Seedorf 1965-1966

Allereerst mijn dienstplichtige militaire loopbaan: Juni-juli 1965: 4e depot infanterie Maastricht basistraining Augustus-september 1965: rijopleiding tot motorordonnans in Venlo. Motor: Matchless 350 cc, bouwjaar 1949. 30 september 1965 – 10 november 1966:...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes