Ik heb als KVV-er, kort verband vrijwilliger gediend. Het was een contract van vier jaar. Ma de opleiding kwam ik terecht bij de “parate hap” in de roemruchte kazerne Seedorf, grofweg een kilometer of 15 hemelsbreed ten noorden van de Autobahn A1 tussen Bremen en Hamburg.

In de loop der tijd bleek ik volslagen ongeschikt als militair. Zo was sport niet echt “mijn ding” en exerceren en op oefening gaan evenmin. Wat mij vooral bijbleef uit het begin van de zeventiger jaren was de kou op de Lüneburger Heide tijdens oefeningen; gespeelde oorlogen tussen Blauwland en Roodland. De goeien waren natuurlijk de militairen uit Blauwland.

Een keertje was er een uitje: zonder uniform met een gecharterde bus naar de DDR-grens reizen en daar de grens bekijken. We zagen wachttorens met wachten met automatische wapens, verrekijkers en tussen ons en die wachttorens lagen mijnenvelden en stonden hekken. De grenspalen van de DDR stonden aan “onze” kant, dus toen ben ik even op DDR gebied geweest. Ik vond het bezoek een rare ervaring.

Eens werd me in geuren en kleuren door de lokale vertegenwoordiger van de MIVD, de Militaire Inlichtingendienst, verteld over een spionerende Rus, compleet met trenchcoat en gleufhoed in de buurt van “ons” munitiecomplex. Die MIVDD-er had ook die vermomming. De werkelijkheid was weer eens meer onwerkelijk dan de gekste fantasie.

Het was trouwens geen slecht leven in Seedorf. Als militair was veel ontspanning beschikbaar: goedkope drank en sigaretten (iedereen rookte in die tijd), belastingvrije auto’s kon je kopen en het was mogelijk van alles te ondernemen: zo was er natuurlijk een schietclub, maar ook een manege, men kon leren zweefvliegen of een heus pilotenbrevet halen, parachutespringen, leren duiken, zeilen en wat dies meer zij, alles tegen gereduceerd tarief natuurlijk.

Jaren na mijn diensttijd vroeg eens iemand wat we daar in dat verre Seedorf deden, zo dag in, dag uit. Dan zei ik: “We wachtten op de Russen, maar die kwamen niet”. Behalve de hiervoor genoemde Rus dan.

En intussen verfden we veel, heel veel en dat deden we dan vooral op de vrachtwagens en jeeps die zodoende wel eens zwaarder konden wegen door alle verf dan het oorspronkelijke gewicht, maar zoals u begrijpt heb ik dat wat overdreven.