Ik ben in 1963 geboren en eerlijk gezegd merkte ik weinig van de koude oorlog, Die dreiging leek niet reel en zeker niet op ons van toepassing. De russen waren een onzichtbare boeman, zoals in een sprookje en Amerika zou altijd voor ons zorgen. De verhalen over atoombommen waren wel eng, maar ook daar zou wel een oplossing voor zijn.
Een (schijnbaar) veilige jeugd en die oorlog….och dat waren spannende verhalen uit jeugdboeken waarin het na 5 jaar bezetting en prachtige heldendaden allemaal goed afliep.
maar begin jaren 80 valt de oproep voor het vervullen van mijn dienstplicht bij de luchtmacht op de mat.
Wel spannend, avontuur geweldig! Goedgekeurd dus een concrete oproep volgt.
Pas de avond voor ik op de trein zou stappen viel voor mij het kwartje.
Ik kreeg het plotseling te kwaad en alsof ik al die jaren het reële gevaar van een nieuwe en alles vernietigende wereldoorlog weggestopt had in mijn hoofd kwam nu het besef dat ik morgen klaar zou staan om kansloos een vijand tegemoet te treden.
Spannende verhalen werden plotseling angst, pijn en verschrikking.
Een rare gewaarwording die een periode van heel nieuw bewustzijn bij mij in luide.
Ik heb mijn dienstplicht zonder aan gevaar blootgesteld te zijn mogen uitvoeren maar tot de muur viel is de koude oorlog voor mij steeds heel echt geweest.
