Omdat er geen haar op mijn hoofd aan dacht om in dienst te gaan, had ik me vlak voor m’n 18e verjaardag kaal laten scheren (toen nog geen mode). Een opstandige puberdaad zonder er goed over na te denken hoe koud het was terug van de kapper op de fiets. Snipverkouden en groggy heb ik de militaire keuringsdag doorstaan. Later werden ook mijn gewetensbezwaren goedgekeurd, en moest ik carriĆØre onderbrekend aan het werk. (Betaald onder bijstandsniveau.) Er waren ook totaalweigeraars, en toen de officier van justitie tegen Ć©Ć©n van hen in hoger beroep ging, omdat slecht Ć©Ć©n jaar gevangenisstraf niet genoeg zou zijn en anders iedereen maar zou weigeren, ben ik werkweigeraar geworden. Aan dit systeem wilde ik niet meewerken. Daardoor werd ik niet de laatste dwangarbeider van Nederland.
Een paar dagen na mijn eindexamen
Begin juli 1954 moest ik me melden in Nijmegen. Ik dacht helikopterpiloot te worden. Daarom dacht ik de Koninklijke Luchtmacht zit op mij te wachten. Niet dus. Infanterie-opleiding rond Nijmegen, schuttersputjes graven, gamellen schoonmaken na de maaltijden in de...