Omdat er geen haar op mijn hoofd aan dacht om in dienst te gaan, had ik me vlak voor m’n 18e verjaardag kaal laten scheren (toen nog geen mode). Een opstandige puberdaad zonder er goed over na te denken hoe koud het was terug van de kapper op de fiets. Snipverkouden en groggy heb ik de militaire keuringsdag doorstaan. Later werden ook mijn gewetensbezwaren goedgekeurd, en moest ik carrière onderbrekend aan het werk. (Betaald onder bijstandsniveau.) Er waren ook totaalweigeraars, en toen de officier van justitie tegen één van hen in hoger beroep ging, omdat slecht één jaar gevangenisstraf niet genoeg zou zijn en anders iedereen maar zou weigeren, ben ik werkweigeraar geworden. Aan dit systeem wilde ik niet meewerken. Daardoor werd ik niet de laatste dwangarbeider van Nederland.
Een fijne dag uit met vrienden in Den Haag voor het goede doel
Het was 29 oktober 1983, ik was 16 jaar en we hadden met een groep vrienden vanuit Eindhoven besloten om mee te gaan demonstreren in Den Haag. Liftend begonnen bij het Evoluon en meegenomen. Het was behoorlijk druk toen we aankwamen. Op het Binnenhof, of eigenlijk...
