In de loop van de jaren zestig is de NAVO overgegaan van “Massale Vergelding” op “Aangepast Antwoord”. Dat hield ondermeer in dat strijdkrachten moesten kunnen overleven om dat antwoord te geven. De oefeningen omvatten dus veel meer gesimuleerde acties onder gesimuleerde oorlogsomstandigheden dan voordien. De NAVO hield Tactical Evaluations van de haar toegewezen eenheden (Survival To Operate was en is nog een van de aspecten.). Logistiek was een nationale verantwoordelijkheid en logistieke eenheden moesten ook kunnen overleven. De Staf van het Commando Depots Materieel Luchtmacht (CDML) onderwierp daarom de depots aan evaluaties. Eind ’68 was er een bij het Depot Vliegtuig Materieel (DVM).

Evenals de overige depots, waren wij voortdurend in de weer met overleven in vredestijd: concurreren met elkaar en met de industrie. Proberen te voldoen aan de vraag van de onderdelen en eisen van Den Haag, waar de diverse afdelingen techniek, bevoorrading en verwerving de logistiek moesten regelen, taken verdelen en middelen verschaffen.

Op dat moment ging het er om waar te maken wat we hadden berekend en beweerd, namelijk dat wij het Groot Onderhoud aan de Alouette III binnen een bepaalde doorlooptijd en manurenbesteding konden doen en dat we daarnaast de meeste componenten tegen bepaalde kosten konden reviseren met een korte doorlooptijd. We zouden niet onderdoen voor enkele civiele bedrijven die ook een aanbieding hadden gedaan.

Een jaar voordien was het definitieve contract voor de aanschaf van de NF-5 getekend en de eerste exemplaren zouden medio ’69 in Nederland vliegen. Ervaring had ons geleerd dat er geen tijd te verliezen was, wilde het depot tijdig over de naar verwachting vereiste reparatiecapaciteit kunnen beschikken en daarmee zijn voortbestaan beschermen tegen de voortdurende dreiging. Het was dus zaak zo snel mogelijk te bepalen of en zo ja welke grote investeringen nodig zouden zijn om een pakket NF-5 componenten toegewezen te kunnen krijgen, vergelijkbaar met het F-104-pakket dat het DVM in de voorgaande jaren had verworven en behouden.

Ik was Hoofd Bureau Technische Projecten, tevens waarnemend Hoofd Onderhoud en Reparatie Vliegtuigen, inmiddels bezig met een voorzet voor een NF-5-project. De eerste technische documentatie, benodigd voor de (voorbereiding van) de reparatie van componenten was juist beschikbaar gekomen.

Liggen laten …

De Commando-evaluatie van onze overlevingskunst onder gesimuleerde oorlogsomstandigheden kreeg onder deze reële vredesomstandigheden dan ook niet de prioriteit die de evaluators verwachtten. Dit had tot gevolg dat zij bij de briefing aan het einde van de oefening met nauwelijks verholen verontwaardiging rapporteerden dat ”….toen hem na het luchtalarm werd gerapporteerd dat er een niet gesprongen bom (UXB) lag nabij de deuren van Hangar 408 Noordzijde, een heel jonge Kapitein (dat was ik) had gezegd: “liggen laten, gebruik de andere kant maar”, in plaats van de geëigende maatregelen voor zo’n situatie te initiëren”.

De eerlijkheid gebiedt nóg een factor te vermelden, namelijk dat mijn kennis van deze zaken niet onder, maar zeker niet boven het toen bij het depot bereikte gemiddelde niveau zal hebben gelegen.