Ik ben een van de vele kinderen van de Koude Oorlog. Geboren in 1949, naar de Rijks HBS van 1962 tot 1969 en student Psychologie en actief PvdA-lid van 1971-1976. Kortom het IJzeren Gordijn en de bevrijdings-en protestbewegingen van de jaren zestig en zeventig zitten diep onder de huid. Ik deed er ook aan mee, zij het op bescheiden wijze. Zo was ik een van de eerste studenten in een Groninger faculteitsraad.
Onontkoombaar moest ik van 1969 tot 1991 in militaire dienst en schopte het tot tweede luitenant artillerie. Ik had niet veel met het leger, maar omdat het ons grondgebied verdedigde en mij kansen bood die ik later kon benutten, deed ik mijn plicht in Breda en Havelte.
Tijdens de actieve dienst in Havelte overkwam mij iets bijzonders. Van daaruit raakte ik in 1970 betrokken bij een aanslag op de Johan Willem Friso-kazerne in Assen. Naderhand bleek die gepleegd door een goede vriend en een schoolgenoot. Over het morele dilemma dat de oplossing van deze kwestie met zich meebracht, schreef ik een boek, dat landelijke aandacht kreeg. De rest is historie. Nieuwsgiering? Lees Suiker in de tank, uitgegeven bij Het Drentse Boek in 2002. Het daarin geschetste dilemma geeft precies het dilemma van iedereen in de Koude Oorlog weer: meewerken of protesteren.
