No hard feelings…

Geschreven door:

Marcel Koelen

In 1978 deed ik eindexamen Havo met nog geen vooruitzicht of idee voor een voortgezette opleiding of baan. Ik besloot toen vervroegd mijn dienstplicht te gaan vervullen. In sept 1978 was het zover en ik kwam op in Assen bij het 43e Painfbat, lichting 78-5. De Havo die ik had gevolgd was vrij progressief en als 18 jarige wist ik eigenlijk nog niet zoveel. Ondanks dat ik altijd iets militairs heb willen doen, piloot, marine, viel mij de eerste 2 maanden van het militaire leven mij zwaar. Als infanterist veel lopen, veel geschreeuw, daar moest ik wel aan wennen. Geleidelijk aan ging ik het meer waarderen o.a. door goede leidinggevenden. Je gaat groepjes vormen, sā€™avonds naar de compiesbar, zondagsavonds weer met zijn allen in de trein naar Assen, structuur. Een niet lullen maar poetsen structuur. Consequenties aanvaarden van je daden en niet zeuren.

Het toeval wilde dat net in dat jaar de zwaarste winter viel sinds jaren met veel sneeuw, zware vorst, het Noorden ingesneeuwd. Ik herinner mij nog dat mij kistjes sā€™ morgens een keer bevroren waren omdat ik ze tegen advies in niet in de slaapzak had gedaan. Ik kreeg ze niet meer aanā€¦

Natuurlijk, alsof ze het erom deden, met oud en nieuw 78/79 binnen voor onze beurt voor de Sitewacht, bewaken van mogelijke atoomkoppen in ā€˜t Harde. Een week wachtlopen, oefenalarmen met de Amerikanen, die elke keer weer met een keteltje kokend water het slot van het binnenhek moesten ontdooien.

Iedere infanterist moest ook 2 weken naar Roosendaal om onder leiding van de commandoā€™s de oefening Pantserstorm te ondergaan. Kou, ijzel, nattigheid, lopen, weinig slaapā€¦..

Als klap op de vuurpijl moest ik in maart ā€˜79 naar Libanon, maar dat is weer een ander verhaal.

In 1980 heb ik voor 4 jaar getekend als KVVā€™er met als idee om daarna door te stromen naar de KMS. Zover is het nooit gekomen. Wat ik toen het vervelendst vond is dat op het hoogte punt van de Koude Oorlog en massa demonstraties, je door linkse groeperingen als ā€œmoordenaarsā€ gezien werd. Wel eens uit geweest en als ik dan met een meisje aan het sjansen was en ze hoorde dat ik militair was, dat ze zich resoluut omdraaide en wegliep, alsof ik melaats was.

In 1988 ben ik met vrienden op de motor naar de DDR gegaan. Een vriend had Oost-Duitse vrienden. Naar de ā€œechteā€ DDR, dus niet West-Berlijn. Als oud-militair was dit zeer spannend, vooral omdat in Magdeburg een groot Sovjet hoofdkwartier lag. Ook was het de vraag of we als oud-militairen wel de grens over konden. Via Helmstedt door de kilometers lange grenscontrole, overal grote blokken beton die ze met rails over de weg konden schuiven. Wachttorens, narrige grenswachten, geen humor. Bij Ć©Ć©n van de controles moest ik mijn helm afdoen zodat hij mijn gezicht kon zien. Dat deed ik dus letterlijk waarbij ik dus een warme bivakmuts opliet. Tsja, kon dus alle bagage uitpakkenā€¦..

Veel aandacht voor onze motoren, die ook de aandacht trokken van de politie en stasi. Op elke plek waar we even stilstonden kwam er binnen 5 minuten wel een kerel met een leren jas die ons wegstuurde. Echter wel een heel gastvrije en goedkope omgeving, eigenlijk te vergelijken met de sfeer in Cuba, behalve het weer en het gemis van palmbomenā€¦.

Bij een Sovjetmilitair hebben we nog stiekem legerspullen gekocht voor West-marken. We moesten op geruime afstand van hem achter hem aan rijden, ergens parkeren en zo onopvallend mogelijk zijn flat binnensluipen. Heb een mooie originele legerbontmusts gekocht en wat legerspeldjes. Bij het verlaten van de DDR was het nog even spannend of ze het zouden vinden.

Ergens was het een leuke tijd waarbij je de nodige spanning wel kon opzoeken.

Verhalen

Ojee, U bent uitverkoren voor de atoombunker

Was het 1980, of eerder? Ik zat op de middelbare school, de RSG te Schagen, Noord-Holland. In jongerencentrum De Ojee Boerderij speelde de band Doe Maar nog voor ze bekend werden. Vanuit De Ojee Boerderij verzonnen we met jongerenwerker Gerrit van Veghel een...

Brandweer en BB

Geboren in 1954 werd ik natuurlijk op een bepaald moment opgeroepen voor keuring dienstplicht. Alles was goed en mijn opkomst werd enkele malen uitgesteld wegens studie. Het einde van mijn studie was nabij en ik kreeg een waarschuwingsoproep. Tegelijkertijd kwam in...

Moord op Kennedy

In de nacht van 22 november 1963 was ik op patrouille in BĆ¼ren Duitsland. Mijn chauffeur en ik schrokken ons te pletter toen er opeens een tank voor ons stopte. Gelukkig bleken het Engelsen te zijn, die ons vertelden, dat president Kennedy was doodgeschoten. Een...

Bij de Koninklijke Marine tijdens de Koude Oorlog

Op 17 augustus 1970 ben ik in dienst van de Koninklijke Marine getreden. Het heetste punt, de Cuba crisis, was al geweest maar de dreiging van een kern oorlog was nog steeds aanwezig.Ā  Als 16 jarig jochie was ik daar niet zo mee bezig. Ik vond alles nog spannend....

Russen afluisteren

Brief van Henk Braakman, ontvangen op maandag 13-11-2023.Ā Het betreft zijn belevenis van zijn diensttijd in de Koude Oorlog. Transcriptie Lichting 1956-6 Op 4 mei 1956 (wat een timing) lag er op de deurmat bij ons thuis een enveloppe met daarin een ā€˜bevelā€™ namens...

Conflict en komische wraak

Bij het militaire onderdeel waar ik was geplaatst, werkte ik op een technische afdeling onder leiding van een 'Korporaal 1', die bekend stond als een zuiplap die dacht dat hij de baas was. Op een dag kregen we een conflict over een handeling, terwijl we dezelfde...

Sloepvaren & Nieuw Guinea

Dit waargebeurde verhaal speelt zich af rond de jaren 1955 in de Aziatische archipel en net daarbuiten. Ik kwam op als dienstplichtig matroos in Hollandsche Rading naar de Marine kazerne. Daar werd ik binnenste buiten gekeerd en voorzien van de nodige uitrusting,...

Geheimzinnige schepen

In het begin van de 1950-er jaren hebben er een paar jaar een tweetal passagiersschepen in de Numansdorpse Veerhaven gelegen. Niemand wist waarom ze daar lagen en van wie ze waren. Het was allemaal heel geheimzinnig. Veel verhalen deden de ronde over het doel van...

Van Kanonnier tot touringcar-chauffeur

Geboren in augustus 1960, dus opgegroeid in de jaren 60 en 70, kregen wij te horen van de atoombom. En nog erger, de waterstofbom en de Russen. Niet dat ik er bang voor was, want met Den Helder dichtbij wist je dat als er zo'n grote bom zou vallen ook wij de klos...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes