Panzerkuchen Heinz

Geschreven door:

Herbert Leerink

Ik weet niet precies wanneer de Koude Oorlog begon. Toen begin jaren zestig de grens tussen Oost- en West-Duitsland dichtging, werd het spannend. Mensen gingen hamsteren, omdat ze dachten dat er een Derde Wereldoorlog zou uitbreken. Nooit meer vijf jaar zonder thee, koffie, suiker en meel, moeten zij hebben gedacht. De Nederlandse regering hamsterde ook: zij kocht wel duizend tanks in, waarvan een deel bij het uitbreken van zo’n oorlog op de Noord-Duitse Laagvlakte de vijand moest tegenhouden, samen met F-84’s (ā€œThunderstreaksā€) van de Koninklijke Luchtmacht.

In 1967 zat ik in een van die tanks, een Centurion van Britse makelij van het A-Eskadron van het 11e Tankbataljon. Boven onze hoofden scheerden de F-84’s van de tactische luchtmacht op 150 meter hoogte in de richting van de Oost-Duitse grens, om kort daarvoor rechtsomkeert te maken. Ik vermoed dat de Koude Oorlog toen op een hoogtepunt was. In 1968 vielen Sovjettroepen (het Rode Leger en de Oost-Duitse Volksarmee) Tsjecho-Slowakije binnen en daar bleek wel uit dat het eind jaren zestig menens was.

Wij waren opgeleid in een hƩƩl oude Cavaleriekazerne, de Willem III in Amersfoort en later in de Bernhard-Kazerne in dezelfde plaats. Met een echt kanon schieten leerden we op Vlieland. Later verhuisden wij naar de legerplaats Oirschot. Toen waren wij ā€œparaatā€, dat wil zeggen dat we om het andere weekend in de kazerne moesten blijven. Voor het geval dat. De jongens van het 43ste Tankbataljon in het Harde bleven de andere weekends in hun kazerne, neem ik aan.

Wij zijn nooit echt bang geweest tijdens onze oefeningen vlak bij de Oost-Duitse grens. Overdag gingen we schieten en het terrein verkennen, waarbij we dwars door bomen en boerenakkers ploegden met onze volgeladen tanks. Beladen wogen ze 58 ton.

Een deel van ons Eskadron was inmiddels naar een Duitse kazerne verplaatst, waar ze de opdracht hadden de nieuwste Duitse tank te testen: de Leopard I. Onze jongens waren zo tevreden over die tank, dat de regering hem een jaar later ook werkelijk heeft aangeschaft. Later werd hij vervangen door de Leopard II, die wegens geldgebrek goedkoop aan de Finnen is verkocht. Maar daarover wil ik het nu niet hebben.

Een aantal keren werden onze tanks op een trein gezet die ons naar Bergen-Hohne vervoerde, ons toekomstige gevechtsterrein. Wat duurden die reizen lang. Als het zo lang had geduurd bij een inval van het Warschaupact, hadden ze de Noord-Duitse Laagvlakte al bezet voordat wij bij de grens waren! Tijdens de reizen kregen wij blikken met hutspot en krentenbrood dat twintig jaar eerder was ingeblikt. Een keer was de Duitse conducteur een oud SS-er.

In Duitsland hoorden wij tijdens oefeningen de stemmen van militairen van de Volksarmee uit onze radio’s komen. De ANGCR 7 (Army Navy Ground Compound Radio) deed het vaak niet, maar Oost-Duitse propaganda ving dat oude buizenapparaat wel op. We lachten er om en zochten hun frequenties op om satanisch terug te lachen. En na de dienst gingen we naar de PX-store, waar NAVO-militairen belastingvrij drank en sigaretten konden kopen. Ik zie me nog staan met mijn blikjes “Benson and Hedges” sigaretten. En tijdens de wacht in het donker rookten we Player’s uit platte doosjes, die je gemakkelijk in de gevechtsbroek kon stoppen.

De dranklustigen onder ons smokkelden bij terugkeer naar Nederland whiskey en rum in de lopen van de kanonnen en in de lege ruimten waar anders granaten in werden opgeslagen. Op die plekken keek de douane niet.

Ik herinner mij nog goed een worstenkraam naast de schietbaan in Bergen-Hohne. Daar verkocht een zekere Heinz Currywurst en Panzerplatten, een soort scheepsbeschuiten, zo hard als de bazookaplaten van een tank, die in het Duits een Panzer wordt genoemd. Vandaar de bijnaam ā€œPanzerkuchen Heinzā€. Achteraf denk ik dat Panzerkuchen Heinz, een vriendelijk en een beetje een dommig mannetje, gewoon een spion van de Oost-Duitsers was, die onze schietresultaten ’s avonds op een briefje aan de Zentralkammer van de SED doorgaf. Wat waren we toch naĆÆef!

Onze commandant, een Ritmeester, sneed met een scherf van een wijnglas in zijn vinger en zijn ondercommandanten moesten hetzelfde doen. Het bloed werd vermengd en zo werden zij bloedbroeders. Zo kreeg de Koude Oorlog toch nog een romantisch tintje.

Herbert Leerink (Lichting 66-6)

Verhalen

ā€œEn dan werd het rolletje in beslag genomenā€

De Defensiehaven door kinderogen Ik kan mij nog herinneren dat toen na de tweede wereld oorlog weer op de markt van Arnhem woonden, er geoefend werd met zoeklichten. Dan stonden er grote schijnwerpers op de markt opgesteld en die schenen dan de lucht in....

14 maanden van leren tot lummelen

In Juli 1986 mocht ik opkomen bij de Frederik Hendrik Kazerne om de opleiding LaRo chauffeur te volgen. Ik had al een rijbewijs terwijl andere die de opleiding vrachtwagen kregen helemaal niets hadden. De bizarre organisatie van de Landmacht. Status Quo had een...

Bij de stuw in Olst en nog wat verder

Komend uit militaire dienst, bij de Koninklijke Marine, heb ik van 18 oktober 1954 tot 1 oktober 1955 gewerkt bij de Dienst Speciale Werken van Rijkswaterstaat. Deze dienst was belast met het onderhoud en de bediening van het caisson dat het sluitstuk vormde van de...

Ik ga daar echt niet onder de grond zitten!

Ik werkte vanaf 1971 bij de Rijksluchtvaartdienst. Deze dienst was onderdeel van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en het ministerie gaf ook een maandblad uit. In 1984 verscheen daarin een oproep voor mensen die geĆÆnteresseerd waren in een functie voor het...

De kameraadschap was groot

In januari 1985 kwam ik ā€œvoor mijn nummer opā€ in Ossendrecht. Opleiding Landroverchauffeur. Na twee maanden naar Hollandsche Rading om voor gewondenverzorger, ofwel hospik opgeleid te worden. In mei naar 103 Verkenningsbataljon in Seedorf op de Noordduitse...

Huzaar in Duitsland

In april 1963 vertrok ik op Koninginnedag met het 103e Verkenningsbataljon naar Duitsland. We werden gelegerd in kamp Bergen Hohne, het voormalige concentratiekamp Bergen Belsen. Joodse mensen hoefden trouwens niet mee als ze niet wilden. Het station bestond uit...

Atoomwapens in ‘T Harde

Ik zat bij de 425 cie.van Heutzs. Samen met de hier gelegerde Amerikaanse soldaten moesten we in 't Harde atoomwapens bewaken (die er volgens de regering niet lagen maar een publiek geheim vertelde anders). Het beheer van de wapens, nucleaire artilleriegranaten en...

Nooit enige Oostblok dreiging gemerkt

In 1980 kreeg ik mijn oproep om als dienstplichtige mijn land te dienen. Kort voor de opkomst in november, kreeg ik te horen dat ik zou worden opgeleid tot dienstplichtig onder-officier en dat mijn diensttijd met 2 maanden verlengd zou worden. Enfin, ben gegaan....

Koffie in plaats van oefenen

Omdat ik voor de marine was afgekeurd werd ik ingedeeld bij de BB. Dit was overigens niet op vrijwillige basis maar viel onder de dienstplicht. Er werd mij een grijs uniform verstrekt met een helm van het model dat men in de eerste Wereldoorlog gebruikte. Ik werd...

Mijn diensttijd bij de huzaren van boreel 1978-1980

Ik, peter sluimer , ben van lichting 78-6 en heb gediend bij 42 Zelfstandig Verkennings Eskadron van de huzaren van Boreel. Wij waren de oren en ogen van de brigade. Wij moesten opereren op de Duitse laagvlakte. Klopt wat hier veel wordt geschreven. De Russen dat...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes