Ongeluk in het land van de Hunnebedden

Geschreven door:

Henk de Vries

Al ben ik nu 92 jaar, ik kan mijn diensttijd nog scherp voor de geest halen. Tijdens mijn diensttijd van 1 oktober 1951 tot 1 oktober 1953 woedde de Korea-oorlog, overleed Stalin en vond de Watersnoodramp plaats. Het waren best spannende tijden. De Koude Oorlog was voelbaar.

Ik werd opgeroepen en liep even later de poort van de Alexanderkazerne in Den Haag binnen. We waren met vier jongens uit Bennekom ingedeeld bij de zware luchtafweerartillerie (LUA). Na wat dagen instructie en gemarcheer werd er omgeroepen wie er naar de lichte LUA wilde. Ik had dat gesjouw met dat zware kanon wel gezien. Dus gooide ik mijn plunjebaal over mijn schouder en stapte in de laadbak van de drietonner op weg naar de Koudehorn kazerne aan de Spaarne in Haarlem. Er werd ons behalve hardlopen ook poetsen en schieten geleerd, en wel op zolder: de zogenaamde kamerschermoefeningen (KSO).

Uiteindelijk werd ik als sergeant overgeplaatst naar Ede, waar ik negen maanden zou verblijven, niet ver van mijn ouders waardoor ik soms even naar huis kon. Best fijn.

Regelmatig hadden we schietoefeningen. Soms in Eefde bij de IJssellinie (ik zag dat de tankkazematten in beton werden gegoten), de Johannes Post kazerne in Havelte, de Koning Willem III kazerne in Apeldoorn, in de voorloper van de Stingerbol in Ede of Den Helder, en ik herinner me Twente. Ik was toen stukscommandant, zat naast de chauffeur, en we reden door het land van de hunebedden met een LUA-trekker met daarachter een 4TL kanon. Als de weg bij Warnsveld is opgebroken gaan we verder over onverharde wegen. Door al het gehobbel schiet plots de Bren (lichte mitrailleur) die ik met de poten naar voren in de geweerstandaard naast de bestuurder had gezet, in het stuurwiel. We reden net in een bocht, raakten uit koers en botsten tegen een gaslantaarnpaal en een boom. De paal lag onder de auto en de boom stond middenin de cabine. Het kanon had geen remmen en drukte door waardoor de motor zeker een halve meter naar binnenschoof. Plots roken we een sterke gaslucht. Iedereen snel de auto uit! Ook de vijf man achterin. Gelukkig geen brand of gewonden. Wel veel schade en grote schrik. De militaire politie uit Zutphen kwam kijken en zocht de schuldige. Dat was Henkie natuurlijk. Ik had de Bren in het geweerrek gezet en dat hoorde niet. Bij de Krijgsraad kreeg ik op mijn kop, maar op mijn vraag waar stond geschreven dat dat niet mocht, bleef het stil. Ik ging uiteindelijk vrijuit maar scheet wel peultjes.

Verhalen

“En dan werd het rolletje in beslag genomen”

De Defensiehaven door kinderogen Ik kan mij nog herinneren dat toen na de tweede wereld oorlog weer op de markt van Arnhem woonden, er geoefend werd met zoeklichten. Dan stonden er grote schijnwerpers op de markt opgesteld en die schenen dan de lucht in....

14 maanden van leren tot lummelen

In Juli 1986 mocht ik opkomen bij de Frederik Hendrik Kazerne om de opleiding LaRo chauffeur te volgen. Ik had al een rijbewijs terwijl andere die de opleiding vrachtwagen kregen helemaal niets hadden. De bizarre organisatie van de Landmacht. Status Quo had een...

Bij de stuw in Olst en nog wat verder

Komend uit militaire dienst, bij de Koninklijke Marine, heb ik van 18 oktober 1954 tot 1 oktober 1955 gewerkt bij de Dienst Speciale Werken van Rijkswaterstaat. Deze dienst was belast met het onderhoud en de bediening van het caisson dat het sluitstuk vormde van de...

Ik ga daar echt niet onder de grond zitten!

Ik werkte vanaf 1971 bij de Rijksluchtvaartdienst. Deze dienst was onderdeel van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en het ministerie gaf ook een maandblad uit. In 1984 verscheen daarin een oproep voor mensen die geïnteresseerd waren in een functie voor het...

De kameraadschap was groot

In januari 1985 kwam ik “voor mijn nummer op” in Ossendrecht. Opleiding Landroverchauffeur. Na twee maanden naar Hollandsche Rading om voor gewondenverzorger, ofwel hospik opgeleid te worden. In mei naar 103 Verkenningsbataljon in Seedorf op de Noordduitse...

Huzaar in Duitsland

In april 1963 vertrok ik op Koninginnedag met het 103e Verkenningsbataljon naar Duitsland. We werden gelegerd in kamp Bergen Hohne, het voormalige concentratiekamp Bergen Belsen. Joodse mensen hoefden trouwens niet mee als ze niet wilden. Het station bestond uit...

Atoomwapens in ‘T Harde

Ik zat bij de 425 cie.van Heutzs. Samen met de hier gelegerde Amerikaanse soldaten moesten we in 't Harde atoomwapens bewaken (die er volgens de regering niet lagen maar een publiek geheim vertelde anders). Het beheer van de wapens, nucleaire artilleriegranaten en...

Nooit enige Oostblok dreiging gemerkt

In 1980 kreeg ik mijn oproep om als dienstplichtige mijn land te dienen. Kort voor de opkomst in november, kreeg ik te horen dat ik zou worden opgeleid tot dienstplichtig onder-officier en dat mijn diensttijd met 2 maanden verlengd zou worden. Enfin, ben gegaan....

Koffie in plaats van oefenen

Omdat ik voor de marine was afgekeurd werd ik ingedeeld bij de BB. Dit was overigens niet op vrijwillige basis maar viel onder de dienstplicht. Er werd mij een grijs uniform verstrekt met een helm van het model dat men in de eerste Wereldoorlog gebruikte. Ik werd...

Mijn diensttijd bij de huzaren van boreel 1978-1980

Ik, peter sluimer , ben van lichting 78-6 en heb gediend bij 42 Zelfstandig Verkennings Eskadron van de huzaren van Boreel. Wij waren de oren en ogen van de brigade. Wij moesten opereren op de Duitse laagvlakte. Klopt wat hier veel wordt geschreven. De Russen dat...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes