Op de middelbare school had ik bij geschiedenis eind jaren 70/begin80 gehoord en gelezen dat er eigenlijk geen sprake meer was van de ‘koude oorlog’. Na de kou van Stalin, inval in Hongarije en de Cubaanse raketcrisis en een dip in 1968 in Tsjechië Slowakije, trad daarna toch wel de ontspanning in.
Toen mijn dienstplicht eind 1981 begon voelde niemand een dreiging waar dan ook vandaan. Behalve dan van kapers en van anarchisten of radicale actievoerders die geweld niet schuwden. Dus toen ik als marechaussee het hoofdkwartier van de 1e divisie “7 december” wel eens ’s nachts bewaakte en rond het gebouw liep met m’n pistoolholster open, zag ik alleen van die kanten risico’s.
Na de val van de Berlijnse muur markeerde opeens dát moment alsnog het einde van de koude oorlog.
Een paar dagen na mijn eindexamen
Begin juli 1954 moest ik me melden in Nijmegen. Ik dacht helikopterpiloot te worden. Daarom dacht ik de Koninklijke Luchtmacht zit op mij te wachten. Niet dus. Infanterie-opleiding rond Nijmegen, schuttersputjes graven, gamellen schoonmaken na de maaltijden in de...
