Mijn man was bij de Luchtmacht en hij werd in 1972 in de Cannerberg bij Maastricht geplaatst. Daar heeft hij ruim 6 jaar gewerkt. in het geheim daar onderin die berg. Wij, de vrouwen van al deze mannen, (niet alleen Nederlanders maar ook van andere NATO lidstaten) spraken daar niet over. Het was zo geheim dat er ook thuis niet over gepraat mocht worden. Als er thuis iets gebeurde mochten wij de Tapijnkazerne in Maastricht bellen en daar werd geoordeeld of je man naar huis mocht komen. Ze hadden onregelmatige diensten en werkte samen met vooral Brussel. Ze wisten zeker dat er een invasie van de Russen zou komen.
Jaren later ging de berg dicht, en de Russen zijn nooit gekomen. Mijn man werd naar Volkel overgeplaatst. Later zijn we in Amerika terechtgekomen waar hij werkte op de Boeing fabriek. Mijn man kreeg kanker en pas na heel veel onderzoek kwam eruit dat de Cannerberg geïsoleerd was met asbest . Mijn man is daaraan gestorven en ik wil niet weten hoeveel mensen ‘uit de Cannerberg’ ook aan kanker zijn gestorven . Dus niet gestorven door een werkelijke Koude Oorlog maar door HET asbest van die geheime berg.
