Even voorstellen: Met 19 jaren werd ik voor de lichting 59-1 in Apeldoorn opgeroepen.
Frappant waren de foto’s met begeleidende tekst die “voorlichting” over de bewapening van de USSR, de “vijand”, die op verschillende plaatsen in de gebouwen hingen. Niet alle lessen daarover verliepen gladjes, want vlakbij de Veluwe en de Kroondomeinen brak regelmatig brand uit en werden wij daarheen gestuurd om te helpen de brand te bestrijden.
Tussendoor werd onze eenheid van onderofficieren aangewezen om als begeleiders de kwartiermakers voor het oefenterrein in Frankrijk, La courtine te begeleiden. Begin juli in drie dagen heen met de hele colonne. Veertien dagen dienst in La Courtine en daarna weer terug om een deel van de kwartiermakers in 3 dagen naar huis brengen. Het was de tijd dat ons leger over meer dan 900 Nederlandse tanks beschikte.
In actieve dienst.
In januari 1960 werden we verrast tijdens een bivak. In Amsterdam Noord was de dijk van Tuindorp Oostzaan spontaan doorgebroken en stond dat stadsdeel volledig tot 1,5m diepte onder water. De dag daarop verplaatst naar Tuindorp om wacht te lopen op de dijk rondom het dorp. Voor 14 dagen lang was het 8 uur op en 8 uur af. Nooit vergeten dat elke nacht dat we wacht draaiden zo rond 03.30 uur de koffiewagen van het Leger des Heils met koffie en soep langs kwam. Nog jarenlang heb ik, als een Heilssoldaat met de collectebus langs kwam, de gratis koffie op de wacht bij Tuindorp afbetaald.
Na afloop van de 14 dagen weer terug naar Apeldoorn.
Na een opleiding van 1 jaar werden wij ‘effectief’ en verhuisde we naar Nunspeet. Regelmatig moesten we oefeningen van delen van het Legerkorps begeleiden als Militaire Politie. Zowel binnen de landsgrenzen als daarbuiten. Met een Artillerie afdeling van de 4e Divisie op stap om een eenheid met de Honest John te begeleiden. De commandant daarvan was eigenwijs en zo kwamen ze met een raket onder de oude spoorbrug in Deventer klem te zitten. Ons advies om flink wat lucht uit de banden te laten lopen om de punt van de raket te laten zakken en zo het spul los te krijgen bleek succesvol.
Ook een begeleiding van de Lichte Luwa met de 40L70 Bofors naar Bergen behoorde tot de taken van de K.Mar. Vooral ’s nachts werd gereden. Dat ging een keer fout doordat de chauffeur van de DAF artillerietrekker achter het stuur in slaap viel. De tromp van het kanon zat een halve meter rechts van hem door de neus van de cabine gedrukt. De chauffeur kwam gelukkig met de schrik vrij. Zo verliepen de 9 effectieve maanden dat jaar tot we met verlof naar huis werden gestuurd.
Toen twee jaar later op herhaling, naar La Courtine. Maar nu met de parate troupe. Met de tanks, in Amersfoort op het speciale tank perron, honderden tanks op de platte wagens om zo de Centurions zware tanks en de Chaffee lichte tanks van de verkenners naar Courtine te brengen. Daar was het oefenterrein van Nederland waar men met honderden tanks kon oefenen.
Na afloop van de herhalingsoefening weer uitrusting afleggen. Alleen dit maal moesten wij onze PSU, met uitzondering van de wapens, mee naar huis nemen. De Cuba crisis was namelijk uitgebroken en wij allen moesten bij oproep de eerste trein naar de kazerne nemen als de mobilisatie zou worden uitgeroepen. Gelukkig is dat nimmer het geval geweest en na ca 20 jaren moesten we alsnog onze gehele PSU in plunjezak met adres label terugzenden.
