In september werd ik opgeroepen om in hare Majesteits dienst te treden. Ik had destijds wel voor aan en afvoer troepen gekozen, maar werd een zandhaas. In september 1970 was het zover met tamelijk veel gasten van dezelfde leeftijd per trein naar Ermelo waar we werden opgehaald door een drietonner. Na een korte rit op kwamen we aan op de kazerne. Daar we we allemaal werden verwelkomt door een sergeant.
Vanaf dit moment zaten we onder de krijgstuch en gingen we naar de fourier voor de groene legerspullen. Je burgerkloffie moest zo snel mogelijk vervangen worden voor het legergroen. En daar stonden we dan onwennig.Er werd onmiddellijk gezegd dat we bij een der beste onderdelen van het leger zaten ( no.3 , eerst commando’s en daarna de mariniers en dan wij de Stoottroepen).
Na een paar weken waren we nieuwe bollen en werden de legerlaarzen met wat zwarte schoensmeer verouderd. Ook de baret kreeg een behandeling zodat die wat ouder leek. Parate weekends: om de 14 dagen naar huis, In eerste grijs, uniform. En daarna oefenen en nog eens oefenen , want het was koude oorlog en de Rus en het Warschaupact loerden op ons. We hadden allemaal een Fal, een automatisch geweer en na een paar maanden ook andere wapens. Sommigen een Uzi, Browning 9mm of een Carl Gustav 84mm TLV.
Schietoefeningen met scherp waarbij ik net één kogeltje te kort kwam om het scherpschutters insigne te behalen op de Uzi , wat een huzarenstukje zou zijn geweest. En wat gaaf was, was het handgranaten gooien met eerst de aanvalshandgranaten die gaven alleen een grote knal en een zwarte wolk. Daar kon je gerust naar kijken zei de sergeant. Maar met de verdedigingsgranaten moest je maar bukken. Dan hoorde je de scherven achter je inslaan in de houten omlijsting van een bunker. Oefendorp veroveren , de vuurdoop. en dan de Cadi , roze koeken en andere lekkernij.
We gingen ook veel naar Duitsland per trein , de AmX-pri op platte wagons en wij in een drietal D -wagons.
Bier mee. En in Duitsland naar Sennelager, tussen de Yanks, Duitsers en Engelsen. Kon ik vaak de tolk wezen tussen
beide groepen als we ze tegen kwamen met stappen. Er gebeurde iets bijzonders, we werden uitgewisseld met een Duits peloton dat naar Ermelo ging in onze compagnie en wij naar Delmenhorst in de Feldwebel Lilianthalkaserne.
Dit was heel bijzonder, voor het eerst na W.O.II met de Bundeswehr oefenen. Omdat het het zo bijzonder was, waren er van allerlei feestelijkheden, eregast op het stadhuis , Sekt als toost, hapjes. parade lopen door de stad, en een paar excursies naar Bremen, rondleiding en de havens. En wat echt indruk maakte was een bezoek aan de demarcatie lijn. Kijkend in burger naar de VOPO’s die ons argwanend met grote verrekijkers beloerden. Gele streep op de weg tussen West en Oost Duitsland (meer dan een tel één meter over de gele streep gedaan , eventjes in de DDR!). We zagen de onzin van de muur, spoorwegen die ineens ophielden, dorpen gesplitst. En we hoorden over de vele doden die gevallen waren omdat ze liever in het westen wilden zijn, doodgeschoten door landgenoten. Daarom vond ik deze diensttijd belangrijk, het waren wel 16 maanden , maar altijd wel het nut ervan ingezien. En met de massale protesten van ‘ban de bom’ nooit meegedaan.
