Mijn vader en moeder waren beide lid van de BB, de burger bescherming. Ze vertelden er niet veel over. Het enige wat ik zag was dat blauwe overalls aantrokken en dan de avond wegbleven. Dit is mijn vroegste herinnering aan de koude oorlog.
Geboren in 1944 in Enschede op een zonnige dinsdagmiddag . Mijn vader en huisarts stonden buiten naar de Engelse bommenwerpers te kijken die overvlogen en nogal eens hun bommen te vroeg lieten vallen.
Terug naar de koude oorlog.
Ik merkte er weinig van. Gelukkige jeugd. Veilige omgeving. Lieve ouders. De vijand was ver weg.
Totdat er een brief op de mat viel.
Een oproep voor de militaire dienstplicht. Lichting 64-1. Ossendrecht. Hier werden de Russen tot vijanden gemaakt. Echte vijanden. Je zag ze niet maar ze waren er.
Waren Hongarije en TjechoāSlowakije binnen gevallen, wilden raketten op Cuba installeren. Stalin was gevaarlijk.
Tijdens oefeningen als rekruut staken we de bajonet in de grond onder het uitroepen van ādood aan de Russenā.
Wat ik wilde tijdens de dienstplicht werd me gevraagd. Nu kende ik iemand die bij de MID ( Militaire Inlichtingen Dienst) had gezeten. Dat leek me wel wat.
Mijn diensttijd heb ik doorgebracht bij de MID 101 compagnie op de Van Haaftenkazerne in Apeldoorn.
Toen al , maar ook achteraf een mooie tijd.
De Russen waren overal. De koude oorlog leefde. De afdelingen van MID waren interessant. Je had de O&V (ondervragers en vertalers), de LUFI ( Lucht Foto Interpretatie), de SLO (Slag Orde die Russische tactieken op het slagveld bestudeerden) en de TIC( Technische Inlichtingen Coordinatie die Russische wapensystemen bestudeerden).
Ondertussen werd ons Russisch bijgebracht door een Poolse kolonel. Allemaal bloedserieus. Niet zo gek als je het huidige wereldbeeld ziet. We lazen de Pravda.
Toen ik afzwaaide kon ik me , zij het mondjesmaat, behelpen in het Russisch. Na een jaar, nadat ik in Amsterdam geneeskunde was gaan studeren was er weinig meer van over. Toen verdween ook de koude oorlog uit beeld. Heel even bij de val van de muur werd je weer herinnerd aan het ijzeren gordijn en de oorlog die bevroren leek.
De opwarming van de aarde heeft de bevroren oorlog ontdooit. Ze is terug
Een paar dagen na mijn eindexamen
Begin juli 1954 moest ik me melden in Nijmegen. Ik dacht helikopterpiloot te worden. Daarom dacht ik de Koninklijke Luchtmacht zit op mij te wachten. Niet dus. Infanterie-opleiding rond Nijmegen, schuttersputjes graven, gamellen schoonmaken na de maaltijden in de...