Van de 40 jaar die de koude oorlog heeft geduurd heb ik er ruim 30 in ’s Konings wapenrok beleefd, van 1958 tot het einde in 1989. Een van de kenmerken van die periode bestond uit de veelvuldige alarmering van staven en onderdelen om de paraatheid te testen. Vaak was het ook frustrerend dat de dagelijkse werkelijkheid dan moest worden genegeerd. Een geval ter illustratie.

Yóur Master’s Voice.

1958/’59, Kasteel van Breda, tweede verdieping. Wij, 44 1^e jaars Luchtmachtcadetten, liggen evenals 101 1^e jaars van de Landmacht, eindelijk in onze stapelbedden, enkele 2 hoog en onder toezicht van een “hokschoft” (3^e jaars) op elk “hok”. De zoveelste afknijpdag zit er op, bedoeld om onze lichamelijke en mentale conditie zo snel mogelijk op het gewenste peil te krijgen, dat de 151, eveneens in het kasteel gelegerde, 2^e en 3^e jaars al hebben bereikt. Het holst van de nacht nadert. Plotseling tumult, “Reveille” wordt geblazen, kamerdeuren worden opengegooid, licht ontstoken, er wordt gebruld en gepord. “Opstaan, ALARM ! Appèl op de binnenplaats, over 10 minuten, gevechtskleding, gevechtsbepakking”. Bij de hokken links en rechts klinken de zelfde geluiden. Al gauw volgt gekreun, steunen, kraken van bedden, gemor, gestommel, piepen van stalen kastdeuren, hier en daar een klap: helm, “pukkel”, pionierschop en meer van dergelijk gerij stort van een kast op de houten vloer…. De eersten rennen weldra bonkend over de gang, klapdeuren slaan, laarzen stampen en trappelen de stenen wenteltrappen af naar de binnenplaats vanwaar nu ook rumoer opstijgt dat hol klinkt van onder de galerij bij de wapenkamer. Daar worden de geweren Garand uit de rekken genomen en tegen de stroom in naar buiten gedragen, waarbij bepakte lichamen elkaar verdringen om het eigen wapen of weer de deur te bereiken. Nog steeds hebben we geen idee wat er aan de hand is. Verontwaardiging alom over deze rotstreek: alarm op dit tijdstip na de beproeving van de dag. Op de binnenplaats begint inmiddels het groeps- en pelotonsgewijs opstellen, dat doorgaat tot alle 306 cadetten in het gelid staan met evenveel geweren aan de voet op de klinkertjes geknald, ook bij de 86 rechter Luchtmachtkistjes (de échte Luchtmacht had UZI’s, die je niet op de grond zet). De Eerste Officier (Cavalerist), tevens Commandant van het Cadettenbataljon, ziet ons Luchtmachtpeloton blijkbaar (evenals wijzelf) als “Fremdkörper”. Hij pareert onze opmerkingen (je mocht je natuurlijk niet onvergenoegd, laat staan verontwaardigd, betonen) met de mededeling dat het “van jullie eigen baas komt”. Hij doelt daarmee op de Supreme Allied Commander Europe (SACEUR), destijds voor het eerst een (Amerikaanse) Luchtmacht-generaal…….en zijn staf, Supreme Headquarters Allied Powers Europe (SHAPE).