In 1973 ben ik geboren en ik weet nog dat ik mij in 1979 bewust werd van politiek en oorlog. Ik woonde toen met mijn ouders en twee zussen in Zwartewaal. Als ik er nu op terugkijk vind ik mijzelf jong dat ik mij toen al zorgen ging maken over oorlog, maar dat was de tijd dat besloten werd dat er kernwapens in Nederland geplaatst zouden worden. Dat had impact op mij. Ik vond het eng. Bommen die zo krachtig zijn dat Nederland in een keer van de kaart geveegd kan worden. Van de televisie kreeg ik mee dat er demonstraties waren, maar ook dat Breznjev (de Sovjetleider) in 1982 stierf. Gespeculeerd werd wat dat zou kunnen betekenen voor de kernwapens. Wie werd de nieuwe leider, was dat een hardliner of iemand die een gematigde toon zou aanslaan? Het hield mij bezig als ik ’s avonds op bed ging. In mijn bed lag ik dan te denken waarom de Russen een bom zouden willen gooien, wat alles kapot maakt. Wat heb je daar nu aan?

Ergens midden in de nacht ging op een gegeven moment het luchtalarm af. Het was enorm schrikken. Iedereen in huis werd wakker. Mijn ouders kwamen bij ons kijken en liepen van de ene naar de andere kamer. Ik vroeg of dit nu een aankondiging was van een oorlog. Ze wisten het niet, maar mijn vader gaf de rustgevende woorden dat hij geen vliegtuigen hoorde, dus dat het waarschijnlijk vals alarm was. Ik slikte dat en ben weer gaan slapen. Achteraf bleek dat door de aanleg van kabeltelevisie ergens iets misgegaan was en dat daardoor het luchtalarm afgegaan was.

Jaren later, in 1993, heb ik een half jaar in Rusland gewoond. Ik zat te drinken met een Russische vriend. Het was heel gezellig en vertelde dat ik het heel vreemd vond dat ik nu zo gezellig met hem zat, terwijl ik nog niet zo lang geleden heel bang was voor Rusland. De Rus keek mij heel verbaasd aan en zei met grote ogen. Jij bang voor ons? Hoezo, ik was pas bang voor jullie! We hebben ons hierover beide echt oprecht verbaasd en proostte op de vriendschap.