Tijdens mijn diensttijd heb ik, buiten meerdere oefeningen in Duitsland, ook ruim een week door moeten brengen op de Amerikaanse legerbasis in Darp. Daar moest het Nederlandse leger het buitenterrein van de daar aanwezige bunkers bewaken. Eigenlijk best wel een spannende tijd.  Ik moest de aflossing van de wacht begeleiden bij de vier wachttorens op de binnenring en bij de schuttersputten in de buitenring. Je deed deze ronde met dertig scherpe kogels in je uzi en nog twee volle magazijnen in je broekzak. Ik had nog nooit zoveel scherpe munitie op zak gehad, wat op een gegeven moment best vervelend werd omdat die magazijnen bij elke stap langs je been schuurden .

Dit alles speelde in de tijd dat onze Molukse medelanders nogal in de weer waren, verscherpte alertheid was dus geboden. De manschappen die de wachttorens en schuttersputten bemanden kregen dan ook de boodschap mee bij onraad in ieder geval twee keer te schieten, eerst gericht en dan in de lucht zodat altijd gezegd kon worden dat eerst werd gewaarschuwd. Al met al heel spannend.

Wanneer je geen dienst had was je ondergebracht op de Johannes Post kazerne in Havelte. De Amerikaanse soldaten die op het binnenterrein zaten waar de bunkers zich bevonden sprak je niet. Die maakten er een sport van ons de stuipen op het lijf te jagen met oefenalarmen. Als je op de kazerne was moest je als de gesmeerde bliksem klaar zijn om  te worden vervoerd. Je wist niet wat je bewaakte, er konden kernwapens liggen maar voor hetzelfde geld lag er een pakje shag in de bunkers. De jongens die uit de steden kwamen waren vaak het zenuwachtigst , zij kenden de natuurgeluiden niet en sloegen al alarm wanneer er een ree hoestte of een in de buurt wonende boer in de nacht een keer zijn staldeur hard dicht sloeg. We waren immers door onze meerderen bang gemaakt voor de Molukkers . Zelfs in het wachtkantoor waar je tussen je rondes verbleef zaten de de wanden vol kogelgaten, afgevuurd door gestreste jongens.
Ik kan nog veel meer vertellen maar mijn tijd is beperkt. Ik hoop dat ik door dit stukje mijn bijdrage heb geleverd.

Henk Schra
lichting 73-3 van 121giac Ermelo