Seedorf 1979: Parate Troepen

Geschreven door:

Anoniem

Na twee maanden opleiding tot chauffeur 3-tonner eind 1978, was het kiezen tussen het ‘warme’ conflict uitvechten in Libanon of de ‘koude’ oorlog uitzitten in Seedorf, Duitsland.  Snel voegde ik me bij het groeiende rijtje Seedorfkandidaten. De sergeant majoor vond het na mij wel genoeg en deelde de rest van de aarzelende dienstplichtigen uit mijn peloton in bij ‘bestemming Libanon’.
Wij waren opgelucht, noord Duitsland was tenminste goed bereikbaar en ‘warm’ zal die oorlog met de Sovjet Unie toch nooit worden. Dat was de consensus, misschien niet bij het kader, maar de dienstplichtigen maakten zich geen zorgen. Parate Troepen klonk gevaarlijker dan het was…want, paraat waarvoor? Een kernraket maakt geen onderscheid tussen burgers en soldaten.

Als bijna de enige uit mijn anti-autoritaire, pacifistische, kunstminnende en sociale academiesokkendragende vriendenkring had ik, zoals zij zeiden, gekozen voor het geweld en de vernietiging door me niet met een S5 (psychische ongeschiktheid) af te laten keuren voor de dienstplicht. Meer dan 40 jaar heb ik op feestjes en partijen de S5 verhalen aangehoord en was, toegegeven, jaloers op de bewondering die deze mannen ontvingen van hun gehoor. Zij hadden zich toch maar mooi verzet tegen het fascistisch instituut, het leger…zij waren zo slim en handig geweest zich te onttrekken aan die anderhalf jaar vrijheidsberoving door de dienstplicht.

Wat kon ik daar aan toevoegen? Hoe kon ik dat overtreffen? Misschien met verhalen over nachtelijke rondes wachtlopen bij het NATO munitie-depot in de barre winter van 1979? Een eindeloze donkere strook van ca 3 meter breed tussen rollen prikkeldraad om het gigantische distopische spookterrein. Nerveus je UZI op een konijn richten? Want dat waren de enige indringers.

De echte communisten hielden zich stil in 1979…de Warschau Pact waarnemers mochten in speciaal gemerkte wagens rondrijden tijdens de grote oefeningen in Duitsland. Of juist niet..het was onduidelijk want zodra we een dergelijk voertuig zagen moest dat met de grootste urgentie worden gerapporteerd.

Een jaar lang, tot januari 1980, was de NATO (kazerne Seedorf) mijn huisbaas. Getuige de foto van het prachtige tegeltableau aan het einde van de gang waartegen ik een dramatische pose had aangenomen.

Het werd echt warm op de dag dat ik met een vrachtwagen vol artilleriegranaten klem kwam te zitten in een kleine bosbrand. Overal hoorde ik “rijden rijden rijden !!” ..in het leger roep je alles drie keer als het menens is. De 3tonner zat vast..we reden niet, het vuur passeerde ons op een paar meter, laconiek keken we vanuit de cabine het brandje na, mijn bijrijder en ik. Jong dus vrijwel onaantastbaar en zo gelukkig met onze koude oorlog.

Verhalen

“En dan werd het rolletje in beslag genomen”

De Defensiehaven door kinderogen Ik kan mij nog herinneren dat toen na de tweede wereld oorlog weer op de markt van Arnhem woonden, er geoefend werd met zoeklichten. Dan stonden er grote schijnwerpers op de markt opgesteld en die schenen dan de lucht in....

14 maanden van leren tot lummelen

In Juli 1986 mocht ik opkomen bij de Frederik Hendrik Kazerne om de opleiding LaRo chauffeur te volgen. Ik had al een rijbewijs terwijl andere die de opleiding vrachtwagen kregen helemaal niets hadden. De bizarre organisatie van de Landmacht. Status Quo had een...

Bij de stuw in Olst en nog wat verder

Komend uit militaire dienst, bij de Koninklijke Marine, heb ik van 18 oktober 1954 tot 1 oktober 1955 gewerkt bij de Dienst Speciale Werken van Rijkswaterstaat. Deze dienst was belast met het onderhoud en de bediening van het caisson dat het sluitstuk vormde van de...

Ik ga daar echt niet onder de grond zitten!

Ik werkte vanaf 1971 bij de Rijksluchtvaartdienst. Deze dienst was onderdeel van het Ministerie van Verkeer en Waterstaat en het ministerie gaf ook een maandblad uit. In 1984 verscheen daarin een oproep voor mensen die geïnteresseerd waren in een functie voor het...

De kameraadschap was groot

In januari 1985 kwam ik “voor mijn nummer op” in Ossendrecht. Opleiding Landroverchauffeur. Na twee maanden naar Hollandsche Rading om voor gewondenverzorger, ofwel hospik opgeleid te worden. In mei naar 103 Verkenningsbataljon in Seedorf op de Noordduitse...

Huzaar in Duitsland

In april 1963 vertrok ik op Koninginnedag met het 103e Verkenningsbataljon naar Duitsland. We werden gelegerd in kamp Bergen Hohne, het voormalige concentratiekamp Bergen Belsen. Joodse mensen hoefden trouwens niet mee als ze niet wilden. Het station bestond uit...

Atoomwapens in ‘T Harde

Ik zat bij de 425 cie.van Heutzs. Samen met de hier gelegerde Amerikaanse soldaten moesten we in 't Harde atoomwapens bewaken (die er volgens de regering niet lagen maar een publiek geheim vertelde anders). Het beheer van de wapens, nucleaire artilleriegranaten en...

Nooit enige Oostblok dreiging gemerkt

In 1980 kreeg ik mijn oproep om als dienstplichtige mijn land te dienen. Kort voor de opkomst in november, kreeg ik te horen dat ik zou worden opgeleid tot dienstplichtig onder-officier en dat mijn diensttijd met 2 maanden verlengd zou worden. Enfin, ben gegaan....

Koffie in plaats van oefenen

Omdat ik voor de marine was afgekeurd werd ik ingedeeld bij de BB. Dit was overigens niet op vrijwillige basis maar viel onder de dienstplicht. Er werd mij een grijs uniform verstrekt met een helm van het model dat men in de eerste Wereldoorlog gebruikte. Ik werd...

Mijn diensttijd bij de huzaren van boreel 1978-1980

Ik, peter sluimer , ben van lichting 78-6 en heb gediend bij 42 Zelfstandig Verkennings Eskadron van de huzaren van Boreel. Wij waren de oren en ogen van de brigade. Wij moesten opereren op de Duitse laagvlakte. Klopt wat hier veel wordt geschreven. De Russen dat...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes