In 1980 zag ik een advertentie in het toenmalige ledenblad van de christelijke Plattelands Jongeren Nederland. Voor een privéreis naar de toenmalige DDR. Ik heb mij daarvoor opgegeven niet wetende dat dat mijn leven voorgoed zou veranderen en vooral verrijken. Om daar als privé persoon heen te kunnen moet je uitgenodigd worden door een inwoner van de DDR, om met haar /of zijn gegevens een visum aan te vragen .
De NCPJ was een club die in die tijd een aantal beroepskrachten in dienst had en landelijk ongeveer 6000 leden had verdeeld over 11 provincies. Deze club had contacten met een zuster club in West duitsland ( de Evangelische landjugend in Bayern) Deze jongeren club kreeg in het kader van Willy Brands ost politiek subsidie om jongeren naar Berlijn te laten gaan om contact te zoeken met Oost Duitse jongeren.
Men had al contacten in Oost Duitsland via de Evangeliche kirche in Eppendorf (niet ver van Dresden) Men besloot in Oost-Berlijn een seminar te organiseren tussen west en oost Duitse jongeren waar men ook een aantal leden van de NCPJ uitnodigde. Via deze contacten kreeg de NCPJ privé gegeven van personen in Oost Duitsland om ook een reis te organiseren naar de DDR.
In 1980 werd de eerste reis georganiseerd De voorbereiding verliep via het landelijk kantoor en er gingen 6 personen mee die zouden verblijven bij gast gezinnen in de buurt van Eppendorf . Uiteindelijk na veel geregel kreeg ik een brief uit Eppendorf waar ene Ulrike mij uitnodigde om bij haar te komen logeren Met haar gegevens heeft de NCPJ een visum aangevraagd voor de reis .
In de zomer van 1980 gingen we met 2 auto’s op weg naar de DDR. Bij de grens was het lang wachten en veel controle. Maar uiteindelijk mochten we het land in, op weg naar het zuiden van de DDR .
Onderweg kenen we onze ogen uit naar dit toch wel heel andere land dan West Duitsland. We kwamen heel laat aan in Eppendorf en hebben de eerste nacht doorgebracht in de Pastorie van de kerk aldaar.(Deze kerk had elke zondag gewoon een dienst en er was ook een domineesechtpaar die daar woonde. De volgende dag gingen we naar de gastgezinnen . Voor mij een hele ervaring daar ik een nog al vreemd beeld had van Duitsers en Duitsland .(mijn vader had een ernstig oorlogstrauma en sprak alleen over moffen)
Ik werd zeer gastvrij ontvangen door Ulrike en haar moeder en broer en kam er achter dat Duitsers ook gewone mensen zijn en bijzonder gastvrij. Deze reis was het begin van een nieuwe landelijke werkgroep van de NCPJ . met als doel enerzijds om deelnemers te werven voor de door de ELJ georganiseerde seminars in Berlijn te werven . en om jaarlijks een privé reis te organiseren naar de DDR.
Anderzijds het verhaal onze afdelingen te vertellen hoe het er echt aan toe ging daar achter het ijzeren gordijn. We hadden tijdens onze eerste reis en in Berlijn veel dia’s gemaakt . Via de toenmalige Club Vrienden van de DDR kregen we veel propaganda materiaal van de DDR (Deze club was nogal pro DDR en had weinig oog voor de misstanden in dat land). Door deze combinatie van eigen materiaal en propaganda materiaal (vooral ook van de landbouw in de DDR) konden we een genuanceerd verhaal vertellen bij onze afdelingen . Ik was zelf zeer actief betrokken bij deze Oost west werkgroep en ging regelmatig het hele land door om lezingen te geven over onze reizen en hoe het leven daar is .
Ook werd ik landelijk actief voor deze plattelandsclub en werd en werd in 1981 landelijk voorzitter We hebben vele afdelingen bezocht hierdoor toch een goed beeld kunnen neerzetten van het leven in een Oost Europees land . We hebben deze reizen en Seminars georganiseerd tot na de wende op 9 november 1989. Er zijn vele vriendschappen ontstaan tussen Nederlandse plattelands jongeren en jongeren uit de DDR. Nu nog steeds heb ik contact met mensen daar. Zelf heb ik ook meegewerkt aan een seminar in Drenthe met een aantal organisaties om meer begrip te krijgen voor de absurde situatie die de koude oorlog is .. Het mooie van dit seminar was dat toen we begonnen, het ijzeren gordijn nog potdicht zat maar toen het uiteindelijk plaatsvond de muur al open was .
We hebben Hongaren ,Polen Russen en oost Duisters naar Drenthe gehaald mensen van allerlei pluimage .De naam van het seminar luide (hoe toepasselijk) Het Gordijn is open, kom kijken.
Terug naar de NCPJ Oost west werkgroep.
Deze groep was binnen de CPJ erg actief en werdt door het landelijk bestuur gevraagd om ons jaarlijkse kaderdag (met bijbehorende brochure) te organiseren . We hebben het toen voor elkaar gekregen iemand uit de DDR hier naar toe te halen om te spreken op deze kaderdag.
Het had heel veel voeten in de Aarde en als voorzitter moest ik min of meer garant staan dat ze veilig weer terug ging naar de DDR. Sterker nog, toen ze al terug was kregen we een telefoontje van de B.V.D waar deze mevrouw was en of we ons wilden melden met haar . Ja ook in Nederland reageerde men toen erg paranoïde op alles wat uit het Oostblok kwam. Via deze ene reis ben ik en heel actief geworden in de plattelands jongeren wereld en ook meegedaan aan de vredesdemonstraties in Amsterdam en Den Haag. Kortom het heeft heel veel betekend voor mijn persoonlijk leven en vooral mijn kijk op de wereld.
Wel zeer aangrijpend dat er heden ten dage wederom in het oosten een nare situatie is ontstaan tussen voorheen vreeedzame volkeren . Ongelofelijk hoe weinig hoge heren geleerd hebben van de geschiedenis .
