ik vond dat wel iets hebben, die twee werelden tegenover elkaar

Geschreven door:

René Audier

Dit is mijn beleving van de koude oorlogsperiode:

Tijdens de periode van de koude oorlog heb ik nooit de angst gehad dat er oorlog zou uitbreken. Dat vond ik maar bangmakerij. Maar binnen de invloedsferen van de VS en de Sovjet-Unie hielden die landen wel huis. Zo bezette de Sovjet-Unie landen binnen hun invloedsfeer wanneer die van de traditionele communistische leer teveel af wilden wijken en liet de VS regeringen in Latijns-Amerika die in hun ogen te links waren, omver werpen. In sommige linkse kringen in West-Europa kreeg de Sovjet-Unie op den duur wel een bepaalde vorm van sympathie, zo bestond werkloosheid er bijvoorbeeld niet. De PvdA wilde op een bepaald moment zelfs de DDR erkennen.
Zowel de leiders van de VS en van de Sovjet-Unie waren volgens mij na de Cuba-crisis echt niet van plan om met elkaar in een serieus militair conflict te geraken.

Persoonlijk vond ik het wel iets hebben. Hoe zag die wereld achter het IJzeren Gordijn er eigenlijk uit.
Net voor Die Wende maakte ik in de zomer van 1989 nog een trip naar Berlijn, een advertentie over een stedentrip naar West en Oost Berlijn in het plaatselijke huis-aan huis blad trok mijn aandacht. Ik dacht, “je weet maar nooit nu Gorbatsjov in Rusland aan de macht is”. En het bleek ook net op tijd te zijn geweest. In november 1989 viel de muur.
Die trip was heel spannend. We maakten vlak voor de grens met de DDR nog een laatste sanitaire stop bij een NAVO-basis. Straalvliegtuigen vlogen boven ons hoofd. De chauffeur, tevens reisleider zei: “als we eenmaal in de DDR zijn stoppen we niet meer, er is wel een gelegenheid voor een tussenstop, maar daar maken we geen gebruik van, we gaan in één ruk door naar Berlijn”. Want als eenmaal de grens met de DDR was gepasseerd hielden ze precies in de gaten hoelang erover gedaan was, als eenmaal Berlijn was bereikt. Je kwam natuurlijk aan bij het vrije West-Berlijn en dan wacht je dus weer een zware grens controle. Immers, je verlaat de DDR dan weer.

Het was heel spannend toen we eenmaal de grens met de DDR bereikt hadden. Talloze Oost-Duitse grenswachters, ook Russen die alle voertuigen die uit het Westen kwamen, aan een strenge controle onderwierpen. Bij ons kwamen een paar, trouwens keurige Oost Duitse douaniers onze paspoorten en de visumlijst van het Ministerie van Buitenlandse zaken controleren, dat laatste om te kijken of we allemaal wel compleet waren.
Nadat er met dat hele gebeuren wel een half uur was verstreken, konden we de reis hervatten. Met een slakkengang, vergeleken met de snelheid in West-Duitsland en het zag er in de DDR precies zo uit als men altijd zei zoals het er in Oost-Europa uit zou zien. Slecht onderhouden akkers met veel onkruid tussen de gewassen. En om de zoveel kilometer wel wachttorens van waaruit men controleerde of er niets verdachts gebeurde op de snelweg. En alleen maar Trabantjes op de weg en heel aandoenlijk, op alle viaducten zwaaiende DDR-burgers. Dat zag je in het Westen toen ook allang al niet meer.
Op een bepaald moment passeerden wij die eerder besproken gelegenheid voor een stop onderweg, waar wij dus niet stopten. Ik denk dat de reisleiding wel gedacht zou hebben, “je weet hoe Nederlanders zijn met hun niet al te disciplinaire mentaliteit, stel je voor dat niet iedereen op tijd weer in de bus is”. En dat kon je dus beslist niet hebben met die tijdcontrole door de autoriteiten. Eenmaal aan de grens met West-Berlijn wachtte ons weer een half uur oponthoud.

De eerste dag van de trip was een bezichtiging van bezienswaardigheden van West-Berlijn onder leiding van een leuke vlotte West Berlijnse gids. De volgende dag was Oost Berlijn aan de beurt voor een halve dag excursie. Weer een zware controle die wel weer enige tijd in beslag nam. Ik wist niet dat er zoveel kleppen aan de zijkant onder de ramen van zo’n bus zaten. Die moesten allemaal open. Ze vonden natuurlijk niets.
Eenmaal weer en route volgde een bezichtiging van bezienswaardigheden door een Oost Berlijnse gids (ditmaal een vrouw) en een uiteenzetting hoe goed het DDR systeem wel niet was zoals gratis gezondheidszorg en dat werkloosheid er niet bestaat. Aan het eind van de excursie zei de reisleidster: “Und jetzt laufen wir ruhig nach dem Bus zurück“. Nou, die gids van de dag ervoor zou het bij wijze worst geweest zijn op wat voor manier de mensen naar de bus terug gelopen zouden zijn. Ik had net het idee alsof we op schoolreis waren onder leiding van een strenge schooljuf.
Bij alle grenscontroles waarschuwde de chauffeur om beslist geen foto ’s te maken, “want u bent uw camera kwijt”. Bij alle grensposten hingen camera’s die de voertuigen streng in de gaten hielden.

Ik hoorde ooit een keer over de actrice Cox Habbema en de kunstenaar Armando, die in de voormalige DDR gewerkt hebben, dat zij vonden dat hun wereld er niet meer was. De wereld van het contrast van het levendige West Duitsland (West Berlijn/West-Europa) en daar tegenover dat grauwe Oosten waar het leven leek stil te staan.
Het komt wellicht een beetje raar over maar ik vond dat ook wel iets hebben, die twee werelden tegenover elkaar. Hoe zou het daar toch allemaal wel niet zijn, aan die andere kant van dat IJzeren gordijn.
Zelf moest ik er ook erg aan wennen dat het ineens allemaal weg was. Ik vond ook dat er in Oost en West toen voldoende volwassen mensen waren, zowel in het Kremlin als in Washington, die de wereld niet meer in een grote oorlog zouden storten. Want die leiders van toen waren grotendeels nog geboren voor de Tweede Wereldoorlog en kenden de verschrikkingen. Chroesjtsjov, de opvolger van Stalin maakte een eind aan het wrede stalinisme. Ook al verdiende verder het gedrag van de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten binnen hun invloedsferen bepaald geen schoonheidsprijs.
Je zette in gedachten Oost en West Duitsland tegenover elkaar en als je dan toen ter tijd een beetje links georiënteerd was dacht je dat een bestaan in de DDR ook eigenlijk wel zijn voordelen kon hebben. Gezondheidszorg gratis, geen werkloosheid en meer saamhorigheid onder de bevolking omdat men elkaar meer moest helpen. Je was door de schaarste aan goederen meer op je buren was aangewezen die toevallig wel nog iets hadden liggen wat je nodig had. Al was het maar spul om een fietsband mee te plakken. Dat soort verhalen hoorde je wel.
Op dat reisje naar Berlijn zag je in West-Berlijn hier en daar zwervers op straat liggen. In Oost-Berlijn heb ik ze niet gezien. De Muur was in het Westen volledig onder geklad met gravity terwijl die er in het Oosten keurig verzorgd uitzag. Maar je zult daar ook wel niet hebben moeten proberen die muur met gravity te bewerken.
Begin jaren-70 voerde de toenmalige bondskanselier Willie Brand nog besprekingen met de Oost-Duitse leider Erich Honecker om het voor West-Duitsers gemakkelijker te maken om naar familie in Oost-duitsland te gaan. Omgekeerd bleef onmogelijk.
In de periode eind jaren-60 waarin men uit naïef idealisme ervan uitging dat de wereld beter zou worden, dacht men dat het communisme langzaam aan wel een meer menselijk gezicht zou krijgen en ontstond er meer sympathie voor de toenmalige Oostblok landen voor wat het politieke systeem betreft.
De wereld na de val van de muur vind ik er ook niet alleen maar beter op geworden.
Oost-Europese bendes met kwade bedoelingen wisten na de val van het IJzeren gordijn hun weg naar West-Europa te vinden. Mensen in Oost-Europa vonden dat het verschil tussen arm en rijk daar ook veel groter is geworden.

Er was in de tijd van de Koude oorlog zelfs ooit nog een zogenaamd cultureel uitwisselings project tussen Nederland en Rusland (zoals die een aantal jaren geleden ook is geweest en Medvedev hier nog op bezoek was). Maar ondanks dat de Koude oorlog nog lang niet voorbij was spraken Nederland en Rusland destijds nog verheugd uit dat Nederland en Rusland nog nooit oorlog met elkaar hebben gehad. Die laatste culturele ontmoeting was helaas meer beladen.

Tot slot, dat men het in het Westen het na de val van de muur het over het einde van de geschiedenis had. Hoe kan geschiedenis nou eindigen. Die gaat in ieder geval door totdat de zon is uitgedoofd. Er wordt natuurlijk mee bedoeld, zo’n beetje na de prehistorie: eerst kreeg je twee eeuwen Christendom, dat bracht de mensen totaal niet zoals Jezus Christus het had bedoeld en bracht alleen hoofdzakelijk onderdrukking; daarna kreeg je als reactie de opkomst van allerlei goed bedoelde ideologieën, zoals socialisme/communisme door bedenkers als Carl Marx/Friedrich Engels, dat bracht ook niet wat de bedoeling was en bracht ook genocide tijdens de Tweede Wereldoorlog in de Sovjet-Unie. Over het nationaal-socialisme zullen we het maar niet hebben, want dat was geen ideologie met humane bedoelingen.
De huidige toestand waarbij een monomane leider in Rusland, zomaar een ontwikkeld buurland bezet maakt de wereld er totaal niet veiliger op dan tijdens de oorspronkelijke Koude Oorlog tussen het kapitalistische Westen en het communistische Oosten.

Verhalen

Mijn jongenskamer ……

Een foto van mijn jongenskamertje. Het is door de tijd een wazig beeld geworden. Ik weet nog dat ik het maakte met mijn eerste fototoestel, een Agfa Clack, gekregen voor mijn vijftiende verjaardag in 1961. Ja ik ben van 1946. Dat fotootje illustreert de...

De Stingerbol

Ik ben als instructeur en opleidingsontwikkelaar van 1992 tot en met 1995 werkzaam geweest als in de Stingertrainer te Ede. In de stinger trainer werden schutters opgeleid van de Landmacht, Luchtmacht en Mariniers. De bol is van binnen voorzien van projectie...

Plotter bij de Korps Luchtwachtdienst

Tussen 1962 en 1964 ben ik, P.J.M (Nel) Winkelman opgegroeid in het oude noorden van Rotterdam, plotter geweest als reserve bij het luchtwachtcentrum in een grote bunker in Rotterdam. De korps Luchtwachtdienst (KLD) werd op 1 maart 1950 opgericht als onderdeel van...

Voor en achter het ijzeren gordijn

Geboren werd ik in 1958 in Oost-Duitsland, in Bautzen, als zoon van de Nederlander Hendrikus Pierre Sonneville, die in 1951 in de Korea Oorloog was en dan eind 1951 naar de SBZ (sovjet bezetting zone) in Oost-Duitsland deserteerde. Hier werkte hij voor de KGB en de...

Vervangende dienstplicht bij de BB

Als derde zoon van een gezin van vijf kinderen ben ik geboren in 1949. In die tijd moest iedere jongen in principe nog in militaire dienst. Maar omdat ik de derde zoon was, hoefde ik niet in actieve dienst, maar werd ik daarvan vrijgesteld. In plaats daarvan werd...

Een bijzondere ervaring met een glimlach

Ik behoor tot de lichting 72-2. Na een opleiding werd ik gelegerd op de Gen. Spoorkazerne in Ermelo. Ik was toen inmiddels dienstplichtig sergeant en ingedeeld bij de Intendance. Ook wij werden aangewezen om een week naar Havelte te gaan met als opdracht: het...

Les materieel herkenning

Tijdens mijn diensttijd (1990-1991) gaf ik lessen materieelherkenning aan het kader. Als modelbouwer had ik daar wel wat verstand van, en de sergeant-majoor vroeg me de lessen over te nemen toen hij weg was. Ik gaf twee lessen, en er zouden nog meer volgen. Maar...

BB ervaring van deelnemer

Toen ik (1954) klein was ging mijn vader 's avonds naar de BB. Dat was verplicht. Zijn spullen lagen voor het pakken op zolder. Ik vond dat natuurlijk heel interessant. Onlangs heb ik mijn vader (95 jaar) ernaar gevraagd. Hierbij twee verhalen. VERHAAL 1. We hadden...

Lieber Sylke

De Koude Oorlog, ik heb er eigenlijk maar een paar jaren bewust van meegemaakt. De makkelijke jaren zogezegd. Die van toenemende ONTspanning met als hoogtepunt de vereniging van West met Oost of Oost met West... Geboren in 1969 en dus midden in de Koude Oorlog was...

Stingerbol

Ik ben 3 jaar instructeur in de Stingerbol geweest en heb de opleiding verzorgd voor Stinger personeel van Landmacht; Luchtmacht en Korps mariniers. Zelf heb ik in 1994 een Life firing met een stinger op een schietbaan, op Kreta uitgevoerd.

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes