Geboren in 1950 werd ik voor het eerst met de Koude Oorlog geconfronteerd in 1962 tijdens de beruchte Cubacrisis. Ik herinner mij nog de brochures waarin stond wat je moet doen als de bom viel, namelijk onder de trap of onder een tafel gaan zitten. Ook al was ik pas 12 jaar, ik weet nog wel dat ik het best eng vond. Gelukkig liep alles toch nog met een sisser af, al zijn we volgens mij nooit meer zo dicht bij een catastrofe geweest.
Enkele jaren later in mei 1970 ging ik met een jongerenreis naar Berlijn. Wij sliepen in een jeugdherberg in een nog al deprimerende wijk in West Berlijn. De kogelgaten zaten hier en daar nog in de muren als gevolg van WO II. Onze reis vanaf de West Duitse grens de DDR in was al een verhaal apart. Eerst werd door de vopo’s al een, door een grappenmaker in de bus gelegd exemplaar van de communistische krant De Waarheid, onder grote hilariteit als westerse propaganda in beslag genomen. In de DDR op weg naar West Berlijn raakte onze chauffeur de weg kwijt en reed verkeerd. Het resultaat liet niet lang op zich wachten; we werden prompt door de politie aan de kant gezet omdat we van de voor westerlingen beschikbare corridor waren afgeweken. In Berlijn zijn we ook in die week driemaal via Checkpoint Charlie in de Friedrichstrasse naar Oost Berlijn gereden, waar we steeds werden opgewacht door een gids van Intertourist die ons ongetwijfeld alleen liet zien wat wij mochten zien. Wij zijn o.a. naar het Pergamonmuseum geweest, op 8 mei naar een groot Russisch ereveld en naar een FDJ park. FDJ staat voor Freie Deutsche Jugend een jeugdorganisatie van de communistische partij, waar je als je wat wilde bereiken maar beter lid van kon zijn. Hoewel Intertourist zijn best deed om de indruk te wekken hoe goed alles wel in het Oosten was, kon ik mij niet aan de indruk onttrekken dat ik eigenlijk in een openlucht gevangenis liep. Wel een hele ervaring.
Weer enkele jaren later moet ik in dienst. In mijn geval bij de luchtmacht. Ik moest opkomen bij de LIMOS (Luchtmacht Instructie Militaire Opleidings School) in Nijmegen voor de basisopleiding van 6 weken. Daarna vertrok in naar de LETS (Luchtmacht Elektronische Technische School) in Schaesberg. Ik zou daar een opleiding tot telexist gaan volgen. Na enkele weken moesten wij allemaal aandraven op de appelplaats en kregen te horen dat wij allemaal waren gescreend tot en met Nato-secret. Enige dagen later vertelde onze sergeant-instructeur tijdens een pauze tussen twee lessen dat hij in Berlijn was geweest. Uiteraard als militair alleen in het westen. Ik vertelde toen dat ik er ook was geweest dat ik met name het Pergamonmuseum erg mooi had gevonden. De sergeant wist kennelijk dat het museum aan de verkeerde kant van de muur stond en 3 dagen later was ik telexist in opleiding af, met als verklaring dat mijn typevaardigheid onvoldoende was. Ik heb er achteraf geen spijt van gehad, want als telexist was ik bij de Meteodienst in Hilversum terecht gekomen. Ik had dan waarschijnlijk vaak gewoon naar huis gekund en had een flink stuk ervaring mis gelopen. Nu kwam ik in Schöppingen terecht bij de 2de Groep Geleide wapens. Maar ook hier merkte ik af te toe dat ik kennelijk toch (als gevolg van mijn bezoek aan Oost-Berlijn) in de gaten werd gehouden en bijvoorbeeld als hofmeester in tegenstelling tot andere collega’ s geen diensten hoefde te draaien in de eetzaal op de site waar de Nike’s stonden. Al met al heb ik daar een prachtige tijd gehad. Toch altijd wel het gevoel gehad dat je daar niet voor niets zat.
