Tijdens de Koude Oorlog diende ik als dienstplichtige bij de Verbindingsdienst in 1979/80. Veel schietseries in Duitsland op de Luneburgerheide. Tijdens rustdagen excursies gemaakt naar het Ijzeren Gordijn en Bergen-Belsen. Wist je meteen waar je voor in dienst was. Die ellende nooit weer. In 1981 bij de Nationale Reserve gegaan. Een eenheid waarover wel eens lacherig over werd gedaan, Dad’s Army. Het werd een geuzennaam. De eenheid hield zich op de been door drank en vaderlandsliefde. Toch was de motivatie hoog, al deed je het voor 5,35 gulden per dagdeel. Alles was geheim, alleen de pelotonscommandant en zijn plaatsvervanger wisten de oorlogslocatoe. Zonder het te weten waren we alle objecten al eens als oefenvijand binnengeslopen, wisten we meteen wat de zwakke plekken waren. Met dieven vang dieven, was het devies. Bijgevoegde foto is van mijn gevangenname tijdens een infiltratieoefening. Zonder het te weten was dit op enkele honderden meters van mijn oorlogslocatie. Jaren later kreeg ik dit te horen van een loslippige adjudant van de Luchtmacht.