Jaren zeventig en tachtig was ik nogal links georiënteerd. Dat ben ik nog steeds maar hopelijk iets genuanceerder. Ja, ik heb ook meegelopen met de vredesdemonstratie van november 1981. Ik was vooral tegen de idiote en onbegrensde wapenwedloop van die tijd. Beide zijden waren in staat de hele wereld een paar keer te vernietigen. Ik had dienst kunnen weigeren. Ik ben daar ook mee bezig geweest maar ik twijfelde aan de aangeboden functies als vervangende dienstplicht.
Na een paar jaar uitstel, in verband met een studie, moest ik in 1983 alsnog in militaire dienst. Eerst twee maanden een rijopleiding in Ossendrecht. Daarna twee maanden een opleiding bij de LFFD (Leger, Foto- en FilmDienst) als fotograaf in Den Haag. Van de ene op de andere week werd mij verteld dat ik me moest melden bij de ‘parate eenheden’ op de Legerplaats Seedorf in Duitsland. Bij de bataljonsstaf van de Genie.
Parate eenheden? Dat betekende drie weken op en een weekend verlof en vervolgens vijf weken op en tien dagen verlof. Verder heel veel oefeningen op de Lüneburger Heide. Midden in de nacht uit je bed getrommeld worden, je meerdere ophalen in Seven, vijf kilometer verderop en een uur later reed je midden in de nacht in colonne naar een onbekende plek. Wachten op orders. Camoufleren, decamoufleren en rijden. Mijn kapitein waarvan ik vaste chauffeur was las een topografische kaart: “hier links, nee, de volgende links”. Bospaden in het donker. Slapen probeerde je als je je auto gecamoufleerd had. Had je pech, dan was je na een half uur weer aan het rijden. Dat kon zo dagen achter elkaar doorgaan. Soms kwam je je maten tegen en dan was het even gezellig ouwehoeren met oploskoffie en sjekkies. Veel sjekkies. Na een paar weken was je bekaf en ontzettend smerig. Je stonk. Iedereen stonk maar het went. Fatsoensnormen werden snel minder; aardappelen eten met je handen. Te lui om ergens een bestek vandaan te halen. Tijdens een AV-bivak (Algemeen Vormend) moesten we schuttersputjes graven… Klotewerk!
“Noem je dit een schuttersput? Als ‘de Rus’ komt ben je er geweest.” We lachtten. “De Rus”… die hele periode in Duitsland nooit een Rus gezien. Ik had het idee dat men in Nederland meer bezorgd was over een mogelijke aanval vanuit Rusland dan wij in Seedorf. Waren wij naïef? Zou kunnen. In ieder geval slecht geïnformeerd, maar dat hoort bij dienstplichtige soldaatjes.
Mijn korte omschrijving over die diensttijd: verveling, 14 maanden weggegooid, maar het is zo voorbij. Ik gebruik nu nog de handdoeken en zakdoeken van mijn uitrusting. Superkwaliteit.
