‘Geschikt en Gebreken’

Geschreven door:

Frans Bergwerf

Namens de burgemeester van Vlaardingen kreeg ik in februari 1960 bericht dat ik voor dienstplicht was ingeschreven, en op 29 april 1960 was de keuring in Rotterdam, de uitspraak was ‘geschikt’… getekend door majoor J. Nix.  Mijn nummer was 42.04.28.016 en ik vond het best, maar ook vreemd want ik was op m’n 17e betrokken geweest bij een ernstig bedrijfsongeval waarbij o.a. de rechter elleboog was verbrijzeld, waardoor m’n arm niet meer volledig functioneerde, en toch goed gekeurd!

Nadat ik officieel was opgeroepen, meldde ik me op 10 augustus 1961 aan de Generaal de Bons Kazerne te Grave voor de ‘zandhazen’ opleiding. De eerste dag was het verzamelen van de persoonlijke uitrusting, inclusief een Karabijn en een strozak, het moet niet te comfortabel zijn toch? We klaagden niet.

Twee dagen oefenen, want discipline moest er worden ingestampt en de derde dag, 13 augustus 1961, gingen we voor een veldoefening ‘de hei’ op. Na een paar uur werden alle manschappen bijeengeroepen, een Kolonel sprak ons enigszins paniekerig toe want er was oorlogsdreiging! In Berlijn werd een muur gebouwd om het Oosten van het Westen te scheiden. We moesten er rekening mee houden dat we verplaatst zouden worden naar het noorden van  West Duitsland voor verdediging van… ja van wat, en tegen ‘de Russen’…

Van verlof was natuurlijk geen sprake, eerst een goede soldaat worden. Er was vaak NATO alarm, ook ’s nachts en dan moesten we in volle bepakking in een legertruck om verplaatst te worden, maar na een paar uur werden we weer teruggebracht.

Na twee maanden werd ik overgeplaatst naar Ede voor 6 maanden opleiding radiotelegrafist, waardoor de totale diensttijd werd opgerekt tot 21 maanden (uiteraard onbetaald want ik kreeg 1 gulden zakgeld per dag en daar moet je tegenwoordig ‘ns mee komen als 20 jarige….) Het was geen slechte tijd, en je leerde toch weer iets nieuws. In die tijd was ik supporter van Fortuna Vlaardingen, die speelde in de eerste divisie A en werd in 1962 kampioen, maar ik wilde naar een wedstrijd op zondag terwijl ik geen verlof had. De volgende dag werd ik bij de commandant geroepen en kreeg 5 dagen ‘verzwaard’ wegens ongeoorloofd afwezig van appèl. Ik moest wel de opleiding blijven volgen maar ’s avonds ging ik in de cel, dat was in de week voor Kerst en op 1e Kerstdag mocht ik naar huis voor 2 dagen verlof.

Na de opleiding werd ik overgeplaatst naar de parate troepen in de W.G.F. Kazerne te Harderwijk waar het echte werk begon bij de Verbindingsdienst, het 41e Verbindingsbataljon. Ik zat bij een ‘hoogvermogen’ zender die geplaatst was op een Dikke DAF, en kon contact houden over de hele wereld, dus ook met Nieuw Guinea waar inmiddels duizenden Nederlandse soldaten zaten om tegen de invasie van Indonesië te vechten, er vielen helaas ook doden.

Tijdens een meerdaagse oefening in Limburg, waarbij verschillende compagnies betrokken waren, werd ik met m’n zender op een heuvel gestationeerd (flink gecamoufleerd) om de radio verbindingen tussen de verschillen troepen te verzorgen. Ik was alleen en maakte me geen zorgen, ach ik had wel vaker 24 uur dienst gehad… ’s Avonds werd de deur opengetrokken, er kwam een officier binnen die vroeg ‘hoe het ging’, achter hem stonden nog een paar militairen met veel sterren op hun schouder epauletten. Ze keken verbaasd naar binnen waar ze mij achter de indrukwekkende zendinstallatie zagen zitten, een van hen vroeg waarom ik als soldaat alleen dit verantwoordelijk werk deed, waar was de sergeant of luitenant? Ik kon er geen antwoord op geven en de heren vertrokken, daar was het laatste woord nog niet over gesproken! De volgende dag kreeg ik honger, logisch natuurlijk want ik had al bijna 20 uur niet gegeten maar waar bleef de verzorging? Nou, die kwam niet en ’s middags besloot ik te gaan zoeken want de B-compagnie was kilometers verder gelegerd. Eindelijk na een half uur door het bos lopen kwam ik bij een veldkeuken en vroeg om eten, maar dat weigerde de kok want dit was de A-compagnie en daar hoorde ik niet, dus loop maar verder… Gelukkig hoorde een sergeant-majoor mijn verhaal en zorgde er toch voor dat ik met een rantsoen terug kon. De volgende dag werd de Dikke DAF opgehaald en kon ik terug naar de kazerne.

Het seinen met de seinsleutel lijkt simpel, maar urenlang dezelfde beweging maken bleek een aanslag op m’n elleboog en ik ben naar de arts gegaan die mij doorstuurde naar het militair hospitaal Oog in Al te Utrecht. De specialist die mij onderzocht kon zich niet voorstellen dat ik was goedgekeurd en stelde voor mijn elleboog opnieuw te opereren, maar ook daarna zou hij mij afkeuren dus ik besloot het niet te laten doen, en werd per 6 juli ontslagen wegens ‘gebreken’.

Ik was 11 maanden in militaire dienst geweest, van ‘geschikt tot gebreken’… hoe vreemd kan het zijn?

Verhalen

Nederland kon dus door onze aanwezigheid rustig gaan slapen

Ik lag als dienstplichtig militair (lichting 88-4) op 60 km van de oost-Duitse grens op kazerne Langemanshoff en 16km zuidelijk lag kamp Hohne. Op beide kazernes lag een kompleet tankbataljon van 52 Leopard 2’s. Nederland kon dus door onze aanwezigheid daar rustig...

Toenadering in plaats van haat en dreiging

Het was 1981, ik was 14 en realiseerde me voor het eerst dat anderen over mijn toekomst beslisten. 'De geschiedenis leert dat ieder wapen dat ooit gemaakt is, ook is gebruikt' maakte me bang en boos. Wie zijn die mensen, die voor mij willen bepalen dat ik geen...

Seedorff

Bij een excursie (in burgerkleding)  van de Limburgse jagers (Seedorff) naar het ijzeren gordijn stonden bij een dorpje, dat dwars doormidden gesneden was door het Ijzeren gordijn, een Oostblok militair in een wachttoren met het geweer op ons gericht. ...

Scherpe munitie laden

Ik was van de lichting 62-2 en gelegerd in Natokamp Hohne. In 1963 hadden we een oefening op de Lunenberger Heide voor schietwedstrijden (Canadian Army Troffee). Op een nacht werden we gewekt en moesten we scherpe munitie laden in onze tanks en op naar de...

Bij de Koninklijke Luchtmacht Leeuwarden

Ik zat bij de Luchtmacht Beveiliging op de vliegbasis Leeuwarden van 1967 tot 1973. Regelmatig maakten wij mee dat de Alert Force (Stand by staande Starfighters) de lucht in moesten omdat Russische bommenwerpers over de Noordzee tot bij ons luchtruim kwamen. Dit...

Iedereen had een kort lontje

De meest felle herinnering is die van november 1956 toen Hongarije werd aangevallen. Ik zat aan de radio gekluisterd en heb nog de krantenartikelen over Pal Maleter. Ik zwierf door Amsterdam, zag Simon Carmiggelt een raam van de communistische boekhandel Pegasus in...

Russen tegen houden

In 1984 kreeg ik mijn oproep voor de dienstplicht lichting 84-1, opkomst bij de Amersfoort Bernard kazerne. Na 2 maanden Breda chasee kazerne en toen paraat van april 84 tot en met juni 85 kazerne Seedorf Duitsland. Wij waren de eerste lijn dat als de Russen...

Het object Arnhem

Ik ben ongeveer een jaar in functie geweest bij de Defensiehaven, van 8 april 1958 tot en met 4 juni 1959. Ik heb er een goede tijd gehad, heb daar plezierig gewerkt. Mijn functie bij het noodbruggen-ponton detachement was dienstplichtig-sergeant-schipper. Het...

Reforger

In de jaren 70 en 80 was ik vliegtuig spotter en jaarlijks of twee jaarlijks, dat weet ik niet meer, werd er een grote militaire oefening gehouden met de naam Reforger (Return of Forces to Germany) dan werden vrijwel alle vliegvelden in het westen van Nederland...

Aan het ijzeren gordijn 79/80

In periode 79/80 2 jaar de linies gehouden met blik op het oosten. Wachten op een confrontatie met het Oostblok. Oefenen voor het moment wat gelukkig nooit gekomen is. 'Hoogtepunten' waren ook confrontatie met observators van de Russen ( de zg SOXMIS ) een bezoek...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes