Na mijn LTS opleiding in 1978 ben ik gaan werken en in die periode gekeurd voor de militaire dienst. Na dat ik was goedgekeurd kreeg ik een oproep voor het jaar 1979, maar omdat ik net een avondopleiding was gestart kon ik daar uitstel voor krijgen. Op 1 januari 1980 was het zover en moest mij melden op de Elias Beeckman Kazerne in Ede, bij het Regiment Verbindingstroepen.

De koude oorlog was in die tijd nog volop actueel in het nieuws, maar de meeste jongens gaven een beetje als makke schapen gehoor aan de oproep. Mijn vader was ook in deinst geweest, wat kon er gebeuren, je moest er even doorheen en het was goed voor je mannelijkheid. Na 2 maanden opleiding als radiomonteur, werd ik overgeplaatst naar Vucht bij het onderdeel Genie Troepen, om daarna met de gehele compagnie, voor 10 maanden naar Seedorf te Duitsland.

Daar werd duidelijk wat onze taak zou zijn in oorlogstijd en vanaf dat moment ging ik ook beseffen hoe er over mensen levens werd gedacht. Wij zouden de eerste klappen op moeten vangen, om zeg maar tijd te rekken zo dat het Nederlandse leger hun positie in kon nemen die was afgesproken met de NAVO. Iedere maand een oefening en soms 5 weken van huis. Als ik met verlof naar huis ging, zat ik een beetje als een zombie op de bank, tot dat ik weer terug moest

Met ons onderdeel zijn we in burgerkleding naar 3 verschillende plekken geweest, waar we konden zien hoe het IJzer gordijn er uit zag en wat voor dreiging dat gaf. De huisvesting was in die tijd schandalig, lekkende daken, overal schimmel op de muren en veel te kleine kamers. Ben toen lid geworden van een militaire vakbond, om ons welzijn te verbeteren en met succes.

Na mijn diensttijd vond ik dat de wapenwedloop afgeremd moest worden, zeker nadat Nederland besloot kruisraketten op haar grondgebied te plaatsen. Heb toen meegedaan met verschillende demonstraties. Niet dat ik pacifist ben, maar meer dat het Nederlandse leger weinig voorstelde.