Beroepsmilitair in de Koude Oorlog

Geschreven door:

Geert Zijlmans

Ik was als beroepsonderofficier bij de Infanterie opgeleid als instructeur en moest instructie gaan geven. In die tijd werden de dienstplichtigen opgeroepen bij het onderdeel waar ze hun dienstplicht zouden gaan vervullen. De opleiding van spijkerbroek tot militair duurde 4 maanden, daarna moest men nog 8 maanden dienen. In totaal 1 jaar dus. De burgers kwamen bij ons op. Het was altijd lachen bij het kleden van de mannen. We lieten ze oordopjes en slaapzakken passen, (dit was allemaal maar een maat, maar wisten zij veel) bij het passen van het gasmasker smeerden we zwarte schoenpoets aan de binnenkant en lieten we de mannen deze gasmaskers passen, zij liepen de hele dag met een zwart gezicht rond. Tijdens de eerste dag in het bos kregen de mannen hygiene te velde, wij vertelde ze dan dat ze de vlashaartjes op hun kin elke dag moesten scheren, wij hadden als demo een scheerapparaat op batterijen met een snoer en dan staken we de stekker in de boom en zette het scheerapparaat aan. De volgende ochtend liepen er allemaal mannen door het bos op zoek naar een boom met een stopcontact. ’s nachts hielden we de oefening licht en geluiden bij nacht. We demonstreerden dan het vallen van een speld in een mestin (etensblik), de eerste keer: “hebben jullie het gehoord? nee? Oké dan beter concentreren en muisstil zijn”. Als het dan echt heel stil was lieten we een kanonslag vlak achter de mannen ontploffen. Ze schrokken zich kapot en sprongen een halve meter de lucht in. Wij dubbel van het lachen. Zo hebben we door zo’n kanonslag per ongeluk een keer het halve Rozendaalse veld af laten branden.

Ik werd als eerste uitgeleend aan de Bravo (stier) compagnie om daar van de 18-20 jarige individuen een groep hechte militairen te maken. Zelf was ik 19 jaar, bijna 20 en was het een uitdaging om de toen niet gemotiveerde jonge mannen te vormen. Zo moest ik regelmatig “ op mijn strepen staan” en respect afdwingen door fysiek en mentaal de sterkste te zijn. Na vier maanden gingen we door naar het opleiden van de Alfa (konings) compagnie, na deze opgeleid te hebben, door naar de Charlie (steen) compagnie. Aan de commandant van de C-cie hadden we, in tegenstelling tot de commandant van de A-cie, een slechte. Deze eiste van ons dat we net als de op te leiden soldaten in onze pubtent moesten slapen terwijl wij gewend waren aan een boogtent. Wij reageerden dit weer af op de dienstplichtigen, waardoor ik een negatieve vermelding kreeg in het vakbondsblaadje van de VVDM. Toen ik Pelotons Sergeant werd, werd het pas echt serieus, ik was verantwoordelijk voor het onderhoud en de inzetbaarheid van al het materiaal en Persoonlijke Standaard Uitrusting van het peloton, tevens voor de verzorging van de klasse 1 t/m 5 te velde. We gingen ook vaak op oefening. Bouwden de oefeningen op van groepsniveau (10man) naar peloton (30 man), naar compagnie (120 man). We hebben met onze compagnie nog de Bartelsbeker gewonnen. Een wedstrijd tussen alle Infanteriebataljons van het legerkorps. Een keer per lichting werd er een grote divisie geleide bataljonsoefening (600 man) gehouden. Deze compagnies en bataljons oefeningen waren meestal in Duitsland (Vogelsang of Bergen). We zaten midden in de koude oorlog en oefende o.a. de verdediging en vertragend gevecht ook onder NBC dreiging. (Nucleair, Biologisch en Chemische oorlogsvoering) Tevens heb ik in deze periode aan een grote NATO oefening meegedaan Autumn Moment.

Op een gegeven moment waren de YP’s niet inzetbaar maar we moesten wel op oefening naar Duitsland. Het bataljon had zgn. eentonners geregeld. Dit had een voordeel ik zat nu in een droge warme cabine. Als we met de YP’s naar Duitsland gingen dan stonden de boordschutter en de groepscommandant boven het pantser uit. Dit was in de zomer geen probleem maar de rest van het jaar ontzettend koud en nat. Er zat wel een kachel in die YP maar de meeste chauffeurs (beroeps korporaals, KVVers) sneden de luchtslang door en staken deze dan in de broekspijp van hun tankoverall. Zij zaten lekker warm en bij ons hingen de ijspegels aan het plafond. Terug naar de een tonner. Midden in de nacht kreeg ik de opdracht om voor onze verdedigende opstelling een NATO stroken systeem antitank (AT) mijnenveld te gaan leggen. Hier was ik niet blij mee, dat zou betekenen dat ik het hele peloton moest wekken om de hele nacht met die mijnen bezig te zijn.

Na overleg met mijn Pelotons Commandant heb ik een eentonner uit de opstelling gehaald en daar alle AT mijnen in gegooid. Toen (wat natuurlijk uit den boze was) met de lichten aan, het was zeer mistig, voorlangs de opstelling gereden en de mijnen lukraak op de hei gesmeten. Het NATO stroken systeem was een strooimijnenveld geworden. Mijn collega van het andere peloton moest een 3 rols concertina ( 3 rollen prikkeldraad op elkaar) in die mist leggen. Toen ‘s ochtends de zon opkwam lag de concertina niet in een mooie rechte lijn voor de opstelling maar in een u vorm.

Ik was veel van huis af, bijna nooit thuis. Als je kazerneweken had moest je wacht draaien als wachtcommandant of Sergeant van de dag spelen. Deze diensten duurden 12 uur. Als wachtcommandant ‘s-nachts mocht je niet slapen, als sergeant van de dag wel maar meestal kon je niet slapen, zeker donderdags niet want dan was het stapavond en gingen de mannen Arnhem in om te zuipen. Jij moest dan als politieagent ervoor zorgen dat ze het gebouw niet afbraken en de inventaris heel hielden.  

Verhalen

Nederland kon dus door onze aanwezigheid rustig gaan slapen

Ik lag als dienstplichtig militair (lichting 88-4) op 60 km van de oost-Duitse grens op kazerne Langemanshoff en 16km zuidelijk lag kamp Hohne. Op beide kazernes lag een kompleet tankbataljon van 52 Leopard 2’s. Nederland kon dus door onze aanwezigheid daar rustig...

Toenadering in plaats van haat en dreiging

Het was 1981, ik was 14 en realiseerde me voor het eerst dat anderen over mijn toekomst beslisten. 'De geschiedenis leert dat ieder wapen dat ooit gemaakt is, ook is gebruikt' maakte me bang en boos. Wie zijn die mensen, die voor mij willen bepalen dat ik geen...

Seedorff

Bij een excursie (in burgerkleding)  van de Limburgse jagers (Seedorff) naar het ijzeren gordijn stonden bij een dorpje, dat dwars doormidden gesneden was door het Ijzeren gordijn, een Oostblok militair in een wachttoren met het geweer op ons gericht. ...

Scherpe munitie laden

Ik was van de lichting 62-2 en gelegerd in Natokamp Hohne. In 1963 hadden we een oefening op de Lunenberger Heide voor schietwedstrijden (Canadian Army Troffee). Op een nacht werden we gewekt en moesten we scherpe munitie laden in onze tanks en op naar de...

Bij de Koninklijke Luchtmacht Leeuwarden

Ik zat bij de Luchtmacht Beveiliging op de vliegbasis Leeuwarden van 1967 tot 1973. Regelmatig maakten wij mee dat de Alert Force (Stand by staande Starfighters) de lucht in moesten omdat Russische bommenwerpers over de Noordzee tot bij ons luchtruim kwamen. Dit...

Iedereen had een kort lontje

De meest felle herinnering is die van november 1956 toen Hongarije werd aangevallen. Ik zat aan de radio gekluisterd en heb nog de krantenartikelen over Pal Maleter. Ik zwierf door Amsterdam, zag Simon Carmiggelt een raam van de communistische boekhandel Pegasus in...

Russen tegen houden

In 1984 kreeg ik mijn oproep voor de dienstplicht lichting 84-1, opkomst bij de Amersfoort Bernard kazerne. Na 2 maanden Breda chasee kazerne en toen paraat van april 84 tot en met juni 85 kazerne Seedorf Duitsland. Wij waren de eerste lijn dat als de Russen...

Het object Arnhem

Ik ben ongeveer een jaar in functie geweest bij de Defensiehaven, van 8 april 1958 tot en met 4 juni 1959. Ik heb er een goede tijd gehad, heb daar plezierig gewerkt. Mijn functie bij het noodbruggen-ponton detachement was dienstplichtig-sergeant-schipper. Het...

Reforger

In de jaren 70 en 80 was ik vliegtuig spotter en jaarlijks of twee jaarlijks, dat weet ik niet meer, werd er een grote militaire oefening gehouden met de naam Reforger (Return of Forces to Germany) dan werden vrijwel alle vliegvelden in het westen van Nederland...

Aan het ijzeren gordijn 79/80

In periode 79/80 2 jaar de linies gehouden met blik op het oosten. Wachten op een confrontatie met het Oostblok. Oefenen voor het moment wat gelukkig nooit gekomen is. 'Hoogtepunten' waren ook confrontatie met observators van de Russen ( de zg SOXMIS ) een bezoek...

Deel je eigen verhaal

Schakel JavaScript in je browser in om dit formulier in te vullen.

Auteur gegevens

Vul hieronder je contactgegevens in, zodat de afzender van dit verhaal juist is.
Wordt niet gepubliceerd
10 cijfers
Mijn auteursnaam mag

Schrijf je verhaal

Inhoud
Klik of sleep een bestand naar dit veld om te uploaden.
Dit mag een jpg, jpeg, png of gif bestand zijn van max. 1Mb.
Locatie bij dit verhaal
Selectievakjes