In 1982 begon mijn dienstplicht tijd bij de Koninklijke Luchtmacht Instructie en Militaire Opleidingen School in Nijmegen. Na de basis opleiding werd ik als onwetende 18 jarige naar West-Duitsland gestuurd om daar te dienen bij de 12e GGW. Een onderdeel van de 12e Groep Geleide Wapens was de Nike stelling in Borgholzhausen van het 120 squadron. De in totaal 4 stellingen in Schöppingen, Borgholzhausen, Vörden en Rheine waren met uitzondering van Rheine uitgerust met Nike Hercules raketten om doelen op grote hoogte te onderscheppen en te elimineren met een eventuele kernlading. De nucleaire ladingen waren van de Amerikanen en werden na toestemming van de Amerikanen ingezet door de Nederlandse eenheden in West-Duitsland. Voor de beveiliging waren veelal dienstplichtigen verantwoordelijk en dat waren vooral in het weekend lange diensten van 12 uur. Het lanceerterrein was beveiligd met 4 wachttorens, dubbele hekken, honden en met de magazijnen in de wapens bij de wachtposten en de hondengeleiders. Het was een rare periode omdat je verplicht werd dit te doen zonder enige uitleg vooraf. Kernwapens mocht je toen als minderjarige jongen beveiligen, je was in 1982 pas meerderjarig bij 21 jaar, maar als je in je vrije avonden na 23:00 uur van het kamp wilde gaan naar bijvoorbeeld een discotheek moest je commandant een getekende verklaring hebben van je ouders daar geen bezwaar tegen hadden. Met bedreigingen van de Rote Armee Fraction en speldenprikken van SOXMIS officieren en af en toe bezoek wat U.S. Army Chinooks met nieuwe voorraad was er verder niet veel te beleven.
Tijdens de Koude Oorlog zat ik acht jaar bij de Koninklijke Luchtmacht als dienstplichtige en als kortverbandvrijwilliger in West-Duitsland en Nederland. Ik heb mijn belevenissen in een boek beschreven: De Koude Oorlogsveteraan, Zij die de wacht hielden, dienden ook. Bekijk hem hier.
