Tijdens de Koude Oorlog moest bij een atoomaanval de patiëntenzorg bij de grote steden in de ziekenhuizen door kunnen gaan en de zorgverleners dus in leven blijven.
Het noodhospitaal van het AMC in Amsterdam was een van de twaalf noodhospitalen en is ook nu nog deels ingericht. Bij een oplopende crisis zouden zoveel mogelijk patiënten naar huis gestuurd worden. Als de crisis zou oplopen, zouden zo snel mogelijk de overige patiënten en de apparatuur naar het noodhospitaal worden gebracht en als het luchtalarm af zou gaan, zouden de deuren gesloten worden. Beschermd door wanden en plafonds van 50 cm dik en de grondlaag zouden ze voorlopig veilig zijn voor de dodelijke straling en de effecten van ‘de bom’. Twee stalen deuren sloten de kelder aan weerszijden hermetisch af. Diverse technische aanpassingen, zoals sluizen, zijn aangebracht om voor hun binnenkomst van patiënten zo nodig te ontsmetten. De luchtbehandelingsinstallatie diende gezuiverde lucht aan te voeren.
Het noodhospitaal van het AMC is niet het enige noodhospitaal voor burgers dat volledig is afgebouwd en ingericht, dat gold ook tijdens de Koude Oorlog voor het noodhospitaal in Utrecht. Alle andere noodhospitalen in Nederland zijn nooit afgebouwd.
Was je als verpleegkundige, arts of ziekenhuispersoneel betrokken bij een noodhospitaal in de Koude Oorlog? Heb je ooit een oefening gedaan met bijvoorbeeld het verplaatsen van patiënten? Deel het met ons. Jouw verhaal doet ertoe!
