Geopend in 1947 was dit het enige militaire hospitaal in Europa dat zich uitsluitend richtte op militairen met oorlogsneurosen.
Patiënten waren eerst uit Nederlands-Indië en uit Korea teruggekeerde militairen met oorlogstrauma’s en al snel ook veel Nederlandse dienstplichtigen met psychische problemen die hier – vrijwillig – therapie kregen, afgewisseld met militaire oefeningen.
Vanaf 1958 stond het bekend onder de naam Militair Herstellings- en Oefencentrum. Militairen verbleven er meestal een paar maanden. Verschillende van deze patiënten hebben later over hun herinneringen geschreven, zoals de schrijverd J. Bernlef en Ger Verrips. Verrips schreef er zelfs een heel boek over: ‘Zorg dat je een gekkenbriefje krijgt’.
Het ensemble aan verschillende tijdlagen en gebouwen (o.a. kantinegebouw, administratiegebouw, keukengebouw, gymzaal, badgebouw) van het Militair Neurose Hospitaal in Austerlitz is verrassend compleet en gaaf bewaard gebleven en is daarmee uniek, zelfs binnen Europa. Delen ervan worden tegenwoordig gebruikt door onder meer een Padvindersgroep van de Scouting en een stichting voor jeugdbuitenverblijven
Heb jij tijd doorgebracht in het Militair Herstellings- en Oefencentrum? Heeft je vader verteld over zijn verblijf in Austerlitz? Deel het met ons. Jouw verhaal doet er toe!