Geboren in 1952 als jongste van vier zonen. Mijn oudste herinneringen aan de Koude Oorlog zijn de berichten over de bouw van de Berlijnse Muur en de Cuba-crisis. En natuurlijk ook de folders van de Bescherming Bevolking met “handige” tips om ervoor te zorgen dat je bij een nucleaire aanval niet delen van instortende gebouwen op je nek kreeg. Schuilen onder tafels, in kasten onder trappen en in keukenkastjes, zodat je in elk geval ook nog stralingsziekte kon ervaren. Door leden van deze ozo goed bedoelde organisatie werd op gezette tijden geoefend. Uit het gebouwtje afgebeeld op de fotocollage, anno 2023 bestaat het nog steeds, werden een handbediende brandspuit, ladders en andere reddingsmiddelen naar buiten gebracht en de BB’ers gingen aan de slag. Als kind was dat wel leuk om naar te kijken.
In september 1972 voor vervulling van de dienstplicht (lichting 72-5) naar de Juliana van Stolbergkazerne in Amersfoort. Opgeleid tot gewondenverzorger. In januari 1973 naar vliegbasis Soesterberg, ingedeeld bij squadron 298 van de Groep Lichte Vliegtuigen. In de praktijk “uitgeleend” aan de MGD waar ik, als burger opgeleid tot medisch laborant, tijdens de spreekuren van de artsen voornamelijk bloed en urine onderzocht. Daarnaast een aantal keren naar locaties (“strips”) om samen met een brandweerploeg stand-by te zijn wanneer de helicopters moesten landen en opstijgen buiten de grenzen van de vliegbasis. In dat kader ook een paar keer naar Duitsland voor oefeningen en voor voorbereidingen op die oefeningen.
In december 1973 was dat gedaan en kon ik weer als burger aan de slag. Jaren later wel op herhaling geweest en “omgeschoold” tot rampenbestrijder als lid van het Korps Mobiele Colonnes(?) Tijdens een vakantie in Duitsland(1989) televisienieuws met berichten over de ontwikkelingen aan de andere kant van De Muur. Mijn reisgenoten en ik vroegen ons toen hardop af, of en zoja, wanneer de DDR zou vallen. De geschiedenis heeft het ons geleerd.
