Mijn Persoonlijke Standaard Uitrusting (“PSU”) heb ik in de loop der jaren weggegeven, maar een aantal zaken heb ik – lichting 86-1 – gehouden: mijn militaire paspoort, handboek Soldaat, mijn herkenningsplaatje en de SOXMIS-kaart. De wat? Ja, de SOXMIS-kaart. Dat wat groot uitgevallen visitekaartje is wel mijn mooiste aandenken aan de Koude Oorlog: een instructie-kaartje met daarop een geel nummerbord van een burgerauto. Iedere militair in West-Duitsland had zo’n informatiekaart bij zich. Op de kaart prijkt de Sovjetvlag, een geheimzinnig cijfer en de tekst “SOVIET MILITARY MISSION-BAOR”.
In een auto met een dergelijke nummerplaat zaten verbindingsambtenaren van het Warschaupact. Zij hielden het reilen en zeilen in West-Duitsland in de gaten; op hun beurt deed NAVO-personeel precies hetzelfde aan de andere kant van de Muur, in Oost-Duitsland. Gewoon, om mogelijk wat wederzijds begrip te kweken, om de Koude Oorlog-spanning wat weg te nemen – of toch, of toch misschien om te spioneren?
Op de achterkant van SOXMIS-kaart staat de volgende instructie. Melding:
a. Plaats van tijd en waarneming
b. Kleur en merk voertuig
c. Kenteken
d. Aantal inzittenden en hun kleding (burgertenue-uniform)
e. Rijdt voertuig (in welke richting) of staat het stil
f. Activiteiten inzittenden (aantekeningen maken, fotograferen e.d.)”.
Onderaan het SOXMIS-kaartje staat een waarschuwing: “Belangrijk. Vertraging van uw melding vermindert de waarde van uw waarneming.”
Neen, Vladimir en Iwan heb ik nooit zien rijden, daar op de Noord-Duitse laagvlakte.
