77-6 15e afd. Lt-Lua A-batt radar

Ik ben van de lichting 77-6 nadat ik na een aantal keren uitstel na zakken voor een examen in november 1977 mij moest melden in de Willem de Zwijger kazerne.

Op Woensdag 2 november met de 1e reis gelegenheid (eigen auto) naar de Zuiderzeestraatweg in Wezep. Auto geparkeerd voor de kazerne wat naar later bleek niet de bedoeling was. Enfin boven in de manschappen kantine werd ons door de kapitein Bardelmeijer verteld, dat we vanaf nu onder de krijgsmacht staan. Na koffie en koek werden door diverse wachtmeesters naar het A-gebouw gebracht. Ik kwam met ci. 10 anderen in een kamer terecht die bestemd was voor de jongens van de radar. Onze wachtmeester was Henk Wullems (beroeps). De wmr-s voor de kanonnen waren dpl.

Vervolgens met z’n allen langs de fourier om je uitrusting op te halen. Na het middageten ging het hele spul in de vrachtwagens (YA-328) naar Steenwijk (Johannes Post kazerne) om de “stereo prikken” te krijgen.  Aangezien ik als eerste het gehad had, en mijn armen best gevoelig waren van de prikken, was ik gauw plat en onder zeil. Omdat ik ver weg was, dachten de grappenmakers mij met bed en al naar buiten te brengen. Helaas lukte dat niet, werd wakker en het stuiterde op de grond. Het was geen prettig gevoel. Op vrijdag werd je op de foto gezet voor je paspoort,  het was al laat en je mocht hierna naar huis. Wij dachten zo van jasje uit – dasje af en rennen maar dacht het kader anders over. Enfin een uur later toch naar huis. De 1e dagen zaten er op. In de weken die volgden was het weer niet bepaald je van het. De oefeningen waren wel in het bos maar slapen deden we in de kazerne.  Ook werd duidelijk hoe de batterij eruit zag. 2 gevechtsbatterijen van 1 radar L 4/5 met 3 kanonnen Bofors L 4-70.

Ik zat dus bij 1e gev. Batt. Radar. Omdat de radarjongens anders opgeleid werden dan de kanonniers van de stukken gingen wij begin december naar Schiphol om daar vliegtuig training (radarbeelden en volgen) te krijgen. Het was die week winters koud. ’s avonds en in de nacht vroor het en sneeuwde.  Het zicht minimaal maar goed genoeg om te oefenen. In de weken die volgden, was er op 4 december (st. Barbara). Daar ontstond ook de voorliefde voor de Barbara Bitter (nog steeds een kruik in gebruik).

In januari 78 kwamen de dpl. chauffeurs erbij en iets later het dpl. kader (wachtmeesters + kornetten) . Zo raakte de A-batt. compleet en werd het tijd voor afrondende oefening op de hei van Havelte. Na deze oefening werd er nog met diversen chauffeurs gewisseld. In de maanden die volgden gingen we naar Den Helder, en voor schietoefeningen naar de hei van Epe om zo allerlei vaardigheden onder de knie te krijgen. Daarbij ontstond er tussen de 2 gevechtsbatterijen een competitie strijd wie het 1e in stelling en gevechtsgereed was. Ook werden we als radar groep(en) regelmatig naar Duitsland gestuurd voor luchtmacht oefeningen ( o.a. Claudi Chorus). Wij moesten dan een object of locatie verdedigen en de luchtmacht(en) gebruikten on als target. Tevens was het zaak om de “forwarders” in de helikopters z.s.m. te vinden en uit te schakelen. Veelal waren dat weer piloten in opleiding afkomstig het vliegveld Deelen. Omdat ik ook een voorliefde heb/had voor fotografie, heb ik mijn hele diensttijd mijn fotokoffer naast mijn uitrusting erbij gehad. Vaak kon ik op die manier mijn afgelegde uitrusting terug vinden.

In de week van Koninginnedag dag werd onze batterij aangewezen voor de site wacht in Darp. De reservegroep bleef paraat op de kazerne. 1 mei werd ik bevordert tot kanonnier 1. Ik moest mijn streep ophalen bij de fourier.

Wij wisten ondertussen dat wij als parate hap ( A – B – C batterijen 15e) samen met het 25e uit Ede als 1e bij een dreiging naar Duitsland werden gestuurd.  Ik heb mij dat nooit als ongemakkelijk ervaren. Er zaten toch ook eenheden in Duitsland alsmede de luchtmacht met hun geleide wapens. Bijkomend voordeel bij een korte 3daagse oefening was, dat je belasting vrij kon winkelen. Ik had toen verkering en heb ik (in overleg) ook delen van onze uitzet gekocht. Buiten de sigaretten en drank die ik thuis weer door verkocht. Omdat we wisten dat onze taak in het “Oosten” lag maakten we kennis met een mobilisatie oefening waarbij kader werd opgeroepen om ons daarheen te verplaatsen waar zij toe opdracht kregen.

Zo kwamen we op vliegbasis Volkel terecht. Omdat in 1978 ook het wereldkampioenschap werd gespeeld kon men ’s avonds voetbal kijken,  behalve degene die wacht moesten lopen. Aangezien ik niks met voetbal heb, ging ik voor de wacht. Dit zorgde ervoor dat ik “vrij” was om te gaan totdat ik moest. Dus op pad over het vliegveld op zoek naar een telefooncel om te bellen met mijn verloofde. Ik kreeg iedere week kwartjes mee om te bellen. Ik zat er op mijn gemak totdat een officier mij opdroeg om te staan ipv te zitten. Na deze oefening volgde nog een 14 daagse afdeling oefening in Duitsland in de buurt van Seedorff. Daar waren 2 weken volop bezig behalve het weekend. Ook daar het voetbal ritueel,  zij die wilden kijken werden afgemat Heerde. Ik ging wel wacht lopen. Dus voor mijn wacht op zoek naar de kazerne (ons bivak was buiten de kazerne). Alles mee, lekker douchen, zwemmen, eten, belasting vrij winkelen, bellen met thuis en als toetje ook nog voetbal kijken en voor het signaal wegwezen. In dat weekend kon je je ook opgeven voor excursie naar het “IJzeren Gordijn” of het concentratiekamp Bergen Belsen. Het werd uiteindelijk Bergen Belsen . Indrukwekkend wat de mens elkaar kan aandoen.

Op de kamer van de Opper had ik even later gezien dat er radar-bemanning nodig was voor TNO-Waalsdorp om de daar aanwezige radar te bedienen. Dat mocht als ik bediening regelde uit de buurt van Den Haag.  Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Voorwaarde was de maandag+vrijdag vrij nemen en dinsdag bij TNO melden. Dit bleek een goede zet te zijn , we mochten nog een keer terug. Ook bleek later, dat we kost-inwoning terug kregen en oefen toelage. Ook al mocht het niet, met een klein camaraatje toch foto’s gemaakt. Op enig moment bevordert tot korporaal.  Dat leverde weer voordelen op. In Ede heb ik mijn strepen van de buitenjas uitgeleend aan een kamergenoot zodat we samen toch in de OO & Kpl-mess konden eten.

Wat wij wel merkten van dreiging was de eventuele kans van een overval door de Baader-Meinhof groep. Hierdoor moesten bij oefeningen in Duitsland ’s avonds alle wapens (behalve de wacht) worden ingeleverd.  Er werden dan 2 ringen bewapende wacht met munitie om heen gezet. Dat was in mijn ogen de meest in het oog springende dreiging.

Bij schiet oefeningen in Den Helder moesten alle kannoniers om 0.00 uur binnen zijn behalve de Wmr-s en Kpl-s. Zo ook gingen wij in N-H met een kamergenoot uit Schagen naar de regionale boerderij- kermis feesten.  Om half12 als de wiede weerga terug naar het Maaskamp in donkere Noord Holland en zo geschiedde dat we 1minuut voor 12 bij de poort stonden met de opmerking “te laat”. Toen we bezwaar maakte, hoorde we de radio bij wacht zeggen dat het 12 uur was en de kerkklok sloeg 12. Omdat ik de chauffeur en Kpl was mochten we naar binnen en  dat scheelde een weekend straf.

Begin december 1978 hoorden wij, dat wij voor 24 dec. zouden afzwaaien ipv januari ’79. Wat een mazzel want het werd een bijzondere winter die ik als burger ipv militair heb meegemaakt. Ook al heb ik in mijn diensttijd constant gezocht naar opties om niet in het gareel te hoeven lopen, heb ik het 14 maanden naar mijn zin gehad op de Willem de Zwijger Kazerne. Ook heeft mijn klein verlof nog iets extra opgeleverd voor mijn ABP pensioen wat vanaf 16 mei 2023 is ingegaan.

Bert de Groot  kpl radar A-batt 15e afd. Lt. Lua   Wezep. reg.nr. 560716165.