Op de lagere school leerde wij over het ijzeren gordijn. In gedachten zag ik ook een gordijn van ijzer. Ik snapte alleen niet hoe het was opgehangen of bevestigd. En dat was het dan. Later, ik had al twee kinderen, kwam mijn angst voor de Russen. Ik luisterde ieder uur naar het nieuws om te luisteren of de Russen niet over de grens waren gekomen. Deze angst hield ik voor mijzelf, ik was zo bang dat als ik er over zou praten men zou zeggen ‘je angst is terecht’.
Met oud en nieuw was ik heel erg angstig, ik was bang dat men zou denken, laat de mensen eerst maar oud en nieuw vieren voor we het slechte nieuws vertellen. Uiteindelijk ben ik helemaal onderuit gegaan, maar dat was wel de weg om te leven zonder die grootte angsten.
